Κατηγορία: Uncategorized
-
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Σαν σημερα εφυγε απο την ζωη η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια από τις σπουδαιότερες στιχουργούς, η οποία χάρη στο τρομακτικό ταλέντο της τροφοδότησε το ελληνικό λαϊκό τραγούδι με μεγάλο αριθμό εξαίρετων δημιουργιών, μερικές από τις οποίες θα παραμείνουν για πάντα άγνωστες, καθώς μόνο ένα μικρό μέρος αυτών που έγραψε είναι καταχωρημένο στο όνομά της.Δυστυχως για το μεγαλο παθος της στα χαρτια και επιδη ειχε αναγκη απο αρκετο ρευστο χρημα πουλουσε τους στιχους της ο καλυτερος της πελατης οπως ελεγε η ιδια ητανε ο Βασιλης Τσιτσανης που την πληεωνε καλυτερα αλλα και ο Μπαμπης Μπακαλης ο Στελιος Καζαντζιδης..και αλλοι πολλοι..
-
ΚΑΙΤΗ ΓΚΡΕΥ
Η Καίτη Γκρέυ πραγματικό όνομα: Αθανασια-Αγγελικη Γκιζίλη γεννηθηκε στο χωριο Μυτιληνιοί Σάμου, 14 Μαΐου 1924 και έχει τρία αδέλφια. Υιοθετήθηκε από την οικογένεια Καλαϊτζή και μεγάλωσε στον Πειραιά..Η Αγγελική Καλαϊτζή η Καιτη Γκρευ, εγινε απο της μεγαλυτερες τραγουδηστριες του λαϊκού μας τραγουδιού.. Υπήρξε υιοθετημένο παιδί και παρά τις πολλές κακουχίες τις οποίες βίωσε κατόρθωσε να ορθοποδήσει και να γίνει αρχικά ηθοποιός στα μπουλούκια της Ρίτας Τσάκωνα και αργότερα να τραγουδήσει ελαφρό τραγούδι με τον Γιάννη Βέλλα καθώς και άλλα μεγάλα ονόματα του ελαφρού τραγουδιού.
Πρότυπό της υπήρξε ο Τζίμης Μακούλης. Το πρώτο της τραγούδι το ηχογράφησε το 1952 και ήταν η δημιουργία του Γιώργου Μητσάκη “Το μαράζι”. Μετά την τεράστια επιτυχία που είχε, κατάφερε να γίνει το πρώτο όνομα στα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής αλλά και να γραμμοφωνήσει όλους τους μεγάλους συνθέτες της εποχής…Τα πρώτα καλλιτεχνικά βήματα για την Καίτη Γκρέυ….
Η Καίτη Γκρέυ, Κικίτσα τότε ακόμα, ρίχτηκε και πάλι στην βιοπάλη δουλεύοντας όπου μπορούσε. Κάποια μέρα θα βρεθεί με μια φίλη της στο καφενείο «Πανελλήνιο», γνωστό τότε στέκι καλλιτεχνών, για να δει από κοντά τον Τζίμη Μακούλη, τραγουδιστή του ελαφρού τραγουδιού και διάσημο αστέρα της εποχής, τον οποίο λατρεύει. Η εντυπωσιακή παρουσία της όμως θα τραβήξει την προσοχή του διάσημου χορευτικού ζευγαριού «Ντούο Ρεξ», συγκεκριμένα του κυρίου Ρεξ, που έψαχνε για παρτενέρ. Της προτείνει με συμβόλαιο να τον ακολουθήσει και να ασχοληθεί με τον χορό. Η Κικίτσα λοιπόν ξεκινάει στο «Περοκέ» και παράλληλα κάνει εξαντλητικά μαθήματα χορού και πρόβες, κάθε μέρα μετά το σχόλασμα από την δουλειά. Έβγαλε και τις πρώτες της καλλιτεχνικές φωτογραφίες.
Οι χορευτικές επιδόσεις της όμως δεν αρκούν για να τις εξασφαλίσουν το απαραίτητο μεροκάματο. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι πολυτάλαντος και το τραγούδι ήταν ένας τρόπος για να κερδίσει περισσότερο χρόνο πάνω στην σκηνή. Έτσι της ζητήθηκε να δοκιμαστεί σε τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Το ακατέργαστο μέταλλο της φωνής της και η γοητεία, εντυπωσιάζουν τον μαέστρο και πιανίστα Μεταξά. Μέσα σε ένα μήνα η εκκολαπτόμενη τραγουδίστρια θα δημιουργήσει ένα ρεπερτόριο από 40 περίπου τραγούδια. Παράλληλα, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών της δίνει άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε με πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Το τραγούδι του πόνου», δίπλα στους Δάφνη Σκούρα και Νίκο Τζόγια. Συνολικά θα παίξει σε 19 ταινίες ως ηθοποιός και τραγουδίστρια.
Μετά την επιτυχία ως ηθοποιός, θα πιάσει δουλειά στα μπουλούκια της Ρίτας Τσάκωνα παίζοντας τη «Γκόλφω». Στα διαλείμματα, όπως συνηθίζανε τότε, τραγουδούσε «ευρωπαϊκά» τραγούδια, όπως αποκαλούσαν τότε το ελαφρό τραγούδι. Δεν άντεξε όμως την πείνα και την απληρωσιά και τους παράτησε, επιστρέφοντας στην Αθήνα. Εμφανίζεται με τον Γιάννη Βέλλα στο «Άλσος» Παγκρατίου και τραγουδάει ελαφρά και ξένα τραγούδια ενώ όλοι της έλεγαν ότι έχει ξεχωριστή λαϊκή φωνή.
Το λαϊκό τραγούδι και η Καίτη Γκρέυ
Ο συνθέτης Γιώργος Μυρογιάννης την γνωρίζει με καλλιτέχνες του χώρου, που της προτείνουν να ασχοληθεί με το λαϊκό τραγούδι. Μετά από προτροπή του Γιώργου Μυρογιάννη, θα εμφανιστεί στο αναψυκτήριο «Γλυφάδα» της Πάτρας. Προηγουμένως όμως η Κικίτσα είχε αποκτήσει το νέο καλλιτεχνικό της όνομα. Ενώ όλοι οι γνωστοί θα συνεχίσουν να την φωνάζουν Κικίτσα, είχε γίνει πια η Καίτη Γκρέυ.
Η Καίτη Γκρέυ εμφανίζεται ως λαϊκή τραγουδίστρια στο κέντρο «Αραπάκια» στο Βύρωνα. Στην συνέχεια, συνεργάζεται με τον Τάκη Μπίνη και το συγκρότημά του. Ο στιχουργός Χαράλαμπος Βασιλειάδης, ο επονομαζόμενος «Τσάντας», την καλεί για ακρόαση στην Κολούμπια. Αμέσως υπογράφουν συμβόλαιο και αρχίζουν οι ηχογραφήσεις. Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ήταν «Το μαράζι» του Γιώργου Μητσάκη το 1952.
Εκείνη την περίοδο συνεργάζεται με τους Μάρκο Βαμβακάρη και Στέλιο Κερομύτη στη Λάρισα. Έρχεται στην Αθήνα για να ηχογραφήσει το δεύτερο τραγούδι της, το «Ποτέ τη μάνα μην πικράνεις» σε στίχους Κώστα Βίρβου και μουσική Γεράσιμου Κλουβάτου. Το τραγούδι είχε μόλις ηχογραφηθεί με την φωνή της Μαρίας Γρύλλη. Η Καίτη Γκρέυ δεν το είχε προβάρει, παρά μόνο την πρώτη φορά που της το έπαιξε ο συνθέτης, γιατί την ταλαιπωρούσε ένα κρύωμα. Φτάνοντας όμως στο στούντιο με μεγάλη καθυστέρηση, επιμένει να το τραγουδήσει εκείνη γιατί στίχοι της έχουν φέρει στην μνήμη προσωπικές εμπειρίες. Όμως το τραγούδι έχει πια ετοιμαστεί με άλλη φωνή. Η πίστη και η επιμονή της όμως θα πείσουν τον μαέστρο, που ετοιμάζει το στούντιο για νέα εγγραφή. Το τραγούδι θα βγει μια κι έξω. Τα προσωπικά βιώματα της Καίτης Γκρέυ οδηγούν σε μια συγκλονιστική ερμηνεία, που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε όλους τους παρόντες. Μόλις τελείωσε η εγγραφή, η Μαρία Γρύλλη είπε:
«Εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να το πω όπως το λέει η κοπέλα, τόσο πονεμένα. Το τραγούδι αυτό είναι γραμμένο για τη φωνή της»
Η Καίτη Γκρέυ γνωρίζεται με τον Λουκά Νταράλα, που την καλεί να τραγουδήσει στο ραδιόφωνο. Η γνωριμία τους είναι η βάση για την ερμηνεία της στο τραγούδι το «Βουνό», που θα εκτοξεύσει την δημοτικότητά της. Αρχικά η εταιρία δεν πίστευε στο τραγούδι, όμως η επιμονή της τους έπεισε να το κυκλοφορήσουν.
Ο πρώτος δίσκος και η επιτυχία στα ραδιόφωνα δεν άργησε να έρθει. Στα στούντιο της Κολούμπια όλοι αγαπούσαν την Καίτη Γκρέυ καθώς, εκτός των άλλων, ήταν και η τραγουδίστρια που ξόδευε το λιγότερο κερί εγγραφής που χαράζονταν οι δίσκοι, αφού έβγαζε τα κομμάτια μια κι έξω..
Δικές της ερμηνείες υπήρξαν οι πρώτες εκτελέσεις επιτυχιών συνθετών όπως οι Μαρκος Βαμβακάρης, Λουκα Νταραλα, Βαγγελη Πρεκα, Γιαννης Παπαϊωάννου, Βασιλης Τσιτσάνης, Γιωργος Μητσάκης, Χρηστος Κολοκοτρώνης, Ευτυχια Παπαγιαννοπούλου, Κωστας Βίρβος, θεοδωρος Δερβενιώτης, Μπαμπης Μπακάλης, Γιωργος Ζαμπέτας, Στέλιος Μακρυδακης, Δημητρη Γκουτη, Τολη Βοσκοπουλου..
Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως Ροζα Εσκενάζυ, Στρατο Παγιουμτζή ,Λουκα Νταραλα, Στελιο Καζαντζίδη, Γρηγορη Μπιθικώτση, Πολυ Πάνου, Μαιρη Λίντα, Γιωτα Λύδια, Αντωνη Ρεπάνη, Στρατο Διονυσίου , Γιωργο Νταλάρα, Χαρης Αλεξίου, Δημητρα Γαλάνη, Ελενη Βιτάλη, Αλκιστη Πρωτοψάλτη, Πανο Γαβαλά, Ριτα Σακελλαρίου, Σπυρο Ζαγοραίο, “Εκείνος και εκείνος”, Δάντη, Κορκολή, Βαρδή κ.α
Τη ζωή της σημάδεψε ο 5 χρονος αρραβώνας της με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Αργότερα ο αρραβώνας της με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη αποτέλεσε μεγάλο γεγονός της εποχής. Το ίδιο και ο δεσμός της με τον εφοπλιστή Νίκο Λαιμό, αλλά και με τον ηθοποιό Κώστα Καρρά.
Για ένα μεγάλο διάστημα βρέθηκε στα μεγαλύτερα κέντρα της Αμερικής, της Αυστραλίας, του Καναδά και της Γερμανίας γνωρίζοντας τον Έλβις Πρίσλευ, τον Τζίμ Χέντριξ, την Ρίτα Χέιγουορθ, την Μαρία Κάλλας, τον Σταύρο Νιάρχο, τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Στην δεκαετία του ΄60 ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη τραγουδίστρια..
Ηχογράφησε περιιπου 1.000 τραγούδια, μέχρι και το 1996, οπότε και αποσύρθηκε από την δισκογραφία και τα νυχτερινά κέντρα. Το 1995 ο Κώστας Φέρρης υπογράφει συμβόλαιο με τον ΑΝΤ1 για την μεταφορά της θρυλικής ζωής της στην μικρή οθόνη.
Ωστόσο αυτό δεν έμελλε να επιτευχθεί εξολοκλήρου μιας και το κόστος τουπρουπολογισμού δεν έφτασε και για τα 26 επεισόδια που είχε υπογραφεί η σύμβαση. Τα γυρίσματα έγιναν σε Ελλάδα, Τουρκία και Αίγυπτο ενώ το τραγούδι των τίτλων “Εγώ σε νίκησα ζωή” με ερμηνευτή τον Γιάννη Πάριο δεν βγήκε ποτέ στη δισκογραφία. Το 2006 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της, με τίτλο Έτσι όπως τα έζησα.
Έπαιξε σε 19 ταινίες ως ηθοποιός και τραγουδίστρια.
Παντρεύτηκε δυο φορές και απο τον δεύτερο γαμο της με τον Νίκο Ηλιαδη απέκτησε δύο παιδιά, τον Βασίλη (1950) και τον Φίλιππο (1947).
Εγγονή της είναι η γνωστή τραγουδίστρια Αγγελική Ηλιάδη (1977-). Μένει μόνιμα στη Νέα Σμύρνη.Η Καιτη Γκρευ σημερα θεωρείται ηλικιακά μια από τις μεγαλύτερες τραγουδηστριες εν ζωη.!!!! -
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΛΙΜΝΑΚΗΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΛΥΜΝΑΚΗΣ..Μουσικοσυνθέτης τραγουδιστης μπουζουξης..
Ο χρυσός καλλιτέχνης κι άνθρωπος.!!!
Υπάρχουν ορισμένες στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε άβολα όταν διαπιστώνουμε πόση άγνοια έχουμε, ειδικά όταν μιλάμε για θέματα της λαϊκής μας παράδοσης. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο αείμνηστος Σωτήρης Καλυμνάκης, ο διάσημος στιχουργός, μουσικός, μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Ο Καλυμνάκης ήταν ο χρυσός καλλιτέχνης που είχαμε δίπλα μας, στη γειτονιά μας στην Ελευσίνα, αλλά δυστυχώς πολλοί από εμάς αγνοούσαμε. Κι όμως πολλά από τα τραγούδια του μας έχουν κάνει να νιώσουμε ξεχωριστά πολλές φορές στη ζωή μας.Ο Σωτήρης Καλυμνάκης μου ξεδίπλωσε τις αναμνήσεις του, οι οποίες τότε δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Αισχύλος κι έμαθαν οι νέοι και θυμήθηκαν οι παλαιοί. Γεννήθηκε το 1926 στην Ελευσίνα και οι γονείς του ήταν καταγωγή από τη Σύμη. Οι γειτονιές της Ελευσίνας ήταν η ζωή του ενώ η μουσική ήταν ήδη πρόκληση για εκείνον από μικρή ηλικία. Στα 16 του κι ενώ ήδη εργαζόταν σε εργοστάσια της περιοχής είχε αναπτύξει το ταλέντο του στο μπουζούκι. Μαζί με άλλους Ελευσίνιους – τον Τσοκάνη, τον Ζαφειρίου και τον Τσακωτό – είχαν φτιάξει ένα μικρό συγκρότημα και έπαιζαν σε κέντρα της πόλης.
Το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί περισσότερο. Κάποια στιγμή βρέθηκε με παρέα στο γνωστό κέντρο της εποχής «Σκαραμαγκάς», στην ομώνυμη περιοχή, όπου τον παρακίνησαν να τραγουδήσει. Η παρουσία του άρεσε πολύ κι έτσι δέχεται την πρώτη του πρόταση να εργαστεί επαγγελματικά ως μουσικός και τραγουδιστής μαζί με τον τεράστιο Γρηγόρη Μπιθικώτση! Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 ξεκίνησε η καριέρα του και η επιτυχία δεν άργησε να φανεί. Τραγουδάει και παίζει σε γνωστά μαγαζιά της περιοχής όπως στου «Κατσέλη», στο «Ταπητουργείο» και στο «Ακταίον». Εκείνη την εποχή τα λαϊκά κέντρα της Ελευσίνας συγκέντρωναν οικογένειες ακόμα κι από την Αθήνα!
Ο Σωτήρης Καλυμνάκης έχει γίνει πλέον γνωστός κι αγαπητός σε πολύ κόσμο. Οργανώνει ειδικές βραδιές, όπου συγκεντρώνει χρήματα και φέρνει σε κέντρα της Ελευσίνας μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής όπως η Μαρίκα Νίνου, η Χαριτοπούλου κι άλλοι. Η επιτυχία είναι μεγάλη και οι προτάσεις από τα μεγάλα κέντρα της Αθήνας φτάνουν. Ξεκινά μία σπουδαία πορεία με τον Παπαϊωάννου στο «Φάληρο», τον Τσιτσάνη και τη Σακελλαρίου στο «Ροσινιόλ», τον Τσαουσάκη και τον Ξανθόπουλο στην «Ψάθα» της Ιεράς Οδού.
Παράλληλα αρχίζει και η δισκογραφική δουλειά. Η γνωριμία με τον Κολοκοτρώνη, συνθέτη του Καζαντζίδη φέρνει την πρώτη συνεργασία με την “MusicBox” και τις τραγουδίστριες Σοφία Σιδέρη και Λίτσα Διαμάντη, η οποία θα τραγουδήσει και την «Ελευσινιώτισσα» το γνωστό του τραγούδι. Η ανοδική του πορεία συνεχίζεται και ο επόμενος σταθμός είναι η Ρόδος. Στο περίφημο «Το Κέντρο του Μπαμπούλα» συνεργάζεται με μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο Γαβαλάς, η Γκρέυ κι ο Αναγνωστάκης.
Τη χρονιά εκείνη έρχεται η πρόσκληση από τις ΗΠΑ! Ο Παπαϊωάννου, ο οποίος ήδη έκανε δεύτερη μεγάλη καριέρα στην Αμερική, καλεί τον Καλυμνάκη να εργαστεί στα μεγάλα λαϊκά κέντρα της. Αρχίζει μία μεγάλη επιτυχημένη περίοδος με θριαμβευτικές εμφανίσεις. Όλη η ομογένεια αλλά και οι ξένοι ξεφαντώνουν με τα τραγούδια του Καλυμνάκη! Όπου εμφανίζεται η πίστα γεμίζει με δολάρια τα οποία μαζεύουν τα γκαρσόνια στην κυριολεξία με σκούπα και φαράσι!!!
Στην Αμερική θα μείνει οκτώ ολόκληρα χρόνια όπου θα ηχογραφήσει και 40 δίσκους LP. Με την επιστροφή του στην Ευρώπη μεταβαίνει στην Ολλανδία, όπου τραγουδά για τέσσερα χρόνια σε κέντρα του Ρόττερνταμ! Κατόπιν γυρνά στην Αμερική και στον Καναδά συγκεκριμένα, όπου παραμένει ενάμιση χρόνο. Οι μουσικές του περιπλανήσεις θα τελειώσουν στη Γερμανία όπου ο κορεσμένος πια καλλιτέχνης θα παραμείνει πολύ λίγο. Θα γυρίσει στην Ελλάδα το 1976 για να εγκατασταθεί πλέον μόνιμα. Έχει κερδίσει τα πάντα με πολύ κόπο και προσπάθεια αλλά έχει φτιάξει μία αξιοπρεπή ζωή με μέτρο και σοβαρότητα.
Αυτό θα αποδειχθεί πολύ σημαντικό γιατί στη χώρα μας έχουν αλλάξει πολλά. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που μου αφηγήθηκε για την πρώτη του επαφή με τους νέους τρόπους μουσικής διασκέδασης. Μετά από συζητήσεις με γνωστούς ιδιοκτήτες κέντρων της εποχής συμφώνησε με ένα από αυτούς που διατηρούσε μαγαζί στην οδό Κοραή, στην Αθήνα. Εκείνος λοιπόν ζήτησε από τον Καλυμνάκη να φορέσει… περούκα γιατί ενώ όλοι οι άλλοι μουσικοί είχαν μακριά μαλλιά εκείνος τα είχε κοντά και χαλούσε… την ομοιομορφία!!! Ήταν Παρασκευή κι ο Καλυμνάκης παίρνει την απόφαση να υποστεί την ιδιοτροπία του ιδιοκτήτη αλλά μέχρι την Κυριακή, όπου θα διακόψει οριστικά.
Η ιδιόμορφη κατάσταση εκείνης την εποχής τον κάνουν να διακόψει την επαγγελματική του ενασχόληση με τη μουσική μετά από είκοσι και παραπάνω χρόνια. Ο σεμνός χαρακτήρας του τον οδηγεί να εργαστεί στην Petrola, για να αποκτήσει τα απαραίτητα ένσημα που θα του επιτρέψουν να ζήσει άνετα και με ασφάλεια.
Ο Σωτήρης Καλυμνάκης μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε σεμνός, αγνός και πάνω από όλα χρυσός χαρακτήρας κι άνθρωπος. Δίδαξε σε πολλά νέα παιδιά κι έβγαλε ταλέντα. Δυστυχώς δεν τιμήθηκε όπως του έπρεπε από το Δήμο Ελευσίνας. Είχε το παράπονο ότι δεν του παραχώρησαν ένα μικρό χώρο για να μπορεί άνετα να διδάξει.
Κι όμως… το χαμόγελο στο πρόσωπο του και η φράση «δεν πειράζει» δείχνουν τη μεγαλοψυχία και την ανωτερότητα.
Ο Σωτήρης Καλυμνάκης άφησε το στίγμα του και όσοι τον γνωρίσαμε νιώθουμε τυχεροί.
Ξεχωριστές δημιουργίες
1960
Δεν σε αλλάζω με καμιά (45), Βαρύς καημός (45), Μπουζουκάκι μου καημένο (45), Ελευσινιώτισσα (45)
1964
Μες στο κρύο, μες τ’ αγιάζι (45), ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (LP), Ελευσινιώτισσα, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ (LP), Απ’ όλα τα πιοτά, SONGS & DANCES OF GREECE (LP), Το λυγερό σου κορμί
1966
Το λυγερό σου το κορμάκι (45)
1967
Σ’ έχασα γλυκιά μου (45), Δεν με θέλουν οι γονείς σου (45), Ροδίτισσα (45), Χόρεψε μου τσιφτετέλι (45)
1968
Πώς να φύγω μόνος μου; (45), Γιατί με βασανίζεις; (45)
Ο Σωτήρης Καλυμνάκης απεβίωσε στις 24 Αυγούστου 2009. -
ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ (Αθανασιος Δημητριος) Μουσικος συνθετης μπουζουξης οργανοποιος.Γεννήθηκε στις 15/12/1933 στην Αθήνα στου Χαροκόπου και ήταν ο τρίτος από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας του Στέφανος Πάνου εργαζόταν ως διαχειριστής της βασιλικής φρουράς και η μητέρα του Ελευθερία Σακελλαριάδη ασχολείτο με τα οικιακά. Μεγάλωσε σε γειτονιά με πολλούς πρόσφυγες και από μικρό παιδί έζησε μέσα στη μουσική, στους κεμετζέδες και στα τραγούδια των Ποντίων. Απέκτησε ακούσματα από τα ρεμπέτικα που ήταν διάχυτα παντού στην περιοχή αλλά και από τον αδελφό της μητέρας του Περικλή Σακελλαριάδη που έπαιζε κλασική κιθάρα. Μέσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής προσπαθεί να επιβιώσει πουλώντας τσιγάρα και κάνοντας διάφορες δουλειές ενώ παράλληλα μυείται από το μεγαλύτερο αδελφό του Ευάγγελο και τον φίλο του Λευτέρη Ευσταθιάδη στον κόσμο της μουσικής και των οργάνων. Από εννέα ετών ξεκινάει να παίζει μαντολίνο και κιθάρα και την άνοιξη του 1947 γνωρίζεται με το Γιάννη Σταματίου (Σπόρος), μαζί του κάνει την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην ταβέρνα του Σιλιβάνη στο Κουκάκι με αμοιβή το όποιο φιλοδώρημα των πελατών και ένα πιάτο φαγητό. Το 1948 ανεβαίνει ως ταλέντο στο Αλκαζάρ, στη Φρεγάδα του Λάσκου και παίζει κιθάρα μαζί με τον αδελφό του ενώ η αδελφή του τραγουδάει και αργότερα σμίγει με το φίλο του το Λευτέρη και μαζί παίζουν στα πάρτι και στους χορούς. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται με το Νίκο Καρανικόλα τον Κώστα Σιμόπουλο και τον Ορφέα Κρεούζη και μαζί παίζουν σε διάφορα μέρη της Αθήνας και της επαρχίας. Για μια περίπου δεκαετία ο Άκης Πάνου αρχίζει την περιπλάνηση του με όλους τους καλλιτέχνες της εποχής σε διάφορα κέντρα, ενδεικτικά αναφέρουμε τους Γιώργο Τσιμπίδη, Αντώνη Μουστάκα, Γιώργο Χατζηδάκη, Βαγγέλη Νταράλα, Σεβάς Χανούμ, Σταύρο Τζουανάκο, Κώστα Παπαδόπουλο, Βούλα Γκίκα και πολλούς άλλους. Το 1957-58 παίζει στο κέντρο «Απόψε φίλα με» του Χρήστου Κολοκοτρώνη όπου τα ονόματα του μαγαζιού είναι η Σωτηρία Μπέλλου, ο Καραπατάκης και ο Μανώλης Αγγελόπουλος. Το τελευταίο κέντρο που εμφανίζεται είναι «ο Θείος» το 1958.
Ο Άκης Πάνου μπήκε στην δισκογραφία το 1958 με τα τραγούδια: «Το παιδί μου απόψε πίνει» με την Καίτη Γκρέυ και «Μια βραδιά καταραμένη» με τη Δούκισσα, σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη. Ακολουθούν αρκετές επιτυχίες μεταξύ των οποίων το «Ξημέρωσε καλή μου» (1964) και «Καρδιά μου μην παραπονιέσαι» (1964). Το 1967 ο δημιουργός λογοκρίνεται για τους στίχους του «Θα κλείσω τα μάτια» τραγούδι που θα κυκλοφορήσει αργότερα με διαφορετικούς στίχους. Παρόλα αυτά είναι μια πολύ παραγωγική χρονιά γράφοντας μεταξύ άλλων το «Η πιο μεγάλη ώρα», «Μοίρα μου γιατί μ’αφήνεις», «Ρολόι κομπολόι», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα» κ.α. Η περίοδος 1968-69 είναι γεμάτη επιτυχίες όπως το «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός», «Όταν σημάνει η ώρα», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Και τι δεν κάνω», «Πήρα απ’το χέρι σου νερό», «Του κόσμου το περίγελο», «Ούτε αχ δεν θα πω» κα.Ο μουσικοσυνθέτης συνεχίζει με σπουδαία τραγούδια όπως το «Δεν κλαίω για τώρα» (1970), «Δώσ’μου να πιώ» (1970), «Κοίτα με στα μάτια» (1971), «Πυρετός» (1971), «Να είχα το κουράγιο» (1971), «Εγώ καλά σου τα’λεγα» (1971), «Πρέπει» (1972), « Ήταν ψεύτικα» (1972), «Στο σταθμό του Μονάχου» (1972), «Τα όνειρα χτίζονται» (1973), «Το θολωμένο μου μυαλό» (1973), «Άντε να περάσει η μέρα» (1973), «Οι μισοί καλοί» (1973), «Μίσος» (1974), «Η ζωή μου όλη» (1974), «Και τότε» (1974) κ.α. Το 1977 κυκλοφορεί ο προσωπικός του δίσκος «Παρών» με ερμηνευτή το Μανώλη Μητσιά και από αυτή τη συνεργασία ξεχωρίζει «Ο Τρελλός». Την επόμενη χρονιά (1978) ξεχωρίζει το τραγούδι «Μολόγατα» από τον δίσκο «Σεισμός» με ερμηνευτή το Μιχάλη Μενιδιάτη. Το 1982 ηχογραφεί τον δίσκο «Θέλω να τα πω». Είναι η περίοδος που ο Άκης Πάνου συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Ντέφι» μαχόμενος για τα πιστεύω του. Αργότερα αποχωρεί.
Το 1985 ο Άκης Πάνου θα κάνει κάτι μοναδικό για τα παγκόσμια δεδομένα. Θα κυκλοφορήσει ένα δισκάκι 45 στροφών με τον τίτλο “ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ 100% ΠΡΟΒΑ” και θα συμπεριλάβει σε αυτό δυο τραγούδια του, το «Πες μου Παππού» και το «Πριν, τώρα, πάντα» τα οποία ηχογράφησε και ερμήνευσε μόνος του, παίζοντας τη μουσική με όργανα που κατασκεύασε ο ίδιος,(ο μεγάλος δημιουργός Μανώλης Ρασούλης έλεγε ότι πρέπει να μοιράζεται στους τουρίστες δωρεάν ως δείγμα πολιτισμού).
Το 1989 μετά από την παρότρυνση φίλων του αποφασίζει να επιστρέψει στο πάλκο σε κοινές εμφανίσεις με το Μανώλη Ρασούλη στο κέντρο «Επειγόντως» του Βασίλη Σαλούστρου στην Κυψέλη. Έπειτα ξεκινάει εμφανίσεις σε διάφορα κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλά και μια σειρά συναυλιών. Σε αυτές τις εμφανίσεις ιδιαίτερη εντύπωση κάνει ο τρόπος στησίματος της ορχήστρας, χωρίς καθόλου χώρο στην πίστα και βάζοντας καθήμενους τους μουσικούς μπροστά και τους τραγουδιστές πίσω. Το 1997 ηχογραφεί τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο «CASINO» ο οποίος περιέχει το ομώνυμο τραγούδι και 14 επανεκτελέσεις. Κυκλοφόρησε περίπου 200 τραγούδια γράφοντας μόνος του στίχο και μουσική και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του ελληνικού πενταγράμμου, ενδεικτικά αναφέρουμε τους Πρ. Τσαουσάκη, Γιώτα Λύδια, Πάνο Γαβαλά, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Μιχάλη Μενιδιάτη, Χαρούλα Λαμπράκη, Στράτο Διονυσίου, Βίκυ Μοσχολιού, Στέλιο Καζαντζίδη, Γιώργο Χατζηαντωνίου, Βούλα Γκίκα, Μαρινέλλα, Γιώργο Μαρίνο, Δημήτρη Μητροπάνο, Πόλυ Πάνου, Τόλη Βοσκόπουλο κ.α.
Έχουν κυκλοφορήσει δυο βιβλία με στίχους του, το πρώτο το 1980 με τίτλο «Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ» και το δεύτερο το 1990 με τίτλο «ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ-ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ» επιμελημένο από το Γιώργο Χρονά. Επίσης κυκλοφορούν 36 τραγούδια του σε παρτιτούρες και 20 σε ταμπλατούρες από τις εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας».
Ο Άκης Πάνου παντρεύτηκε δύο φορές, το 1954 με τη Δήμητρα και το 1993 με την Άννα με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Ελευθερία (1978), το Στέφανο (1982) και τους δίδυμους Αθανάσιο-Δημήτριο και Ευάγγελο (1984). Το 1986 αποφασίζει να εγκατασταθεί με την οικογένεια του στην Ξάνθη διατηρώντας όμως τους επαγγελματικούς του δεσμούς με την Αθήνα. Τον Αύγουστο του 1997 ο Άκης Πάνου μετά από αψιμαχία σκοτώνει το φίλο της κόρης του Ελευθερίας και οδηγείται σε δίκη και φυλάκιση χωρίς να του αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος και η πολιτισμική προσφορά του. Από τις φυλακές της Κομοτηνής θα μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και αμέσως μετά στο Τζάνειο νοσοκομείο όπου θα διαγνωστεί ότι πάσχει από καρκίνο. Το χειμώνα του 1999 θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβασή και θα αφεθεί ελεύθερος λόγω της ανήκεστου βλάβης της υγείας του. Έφυγε από τη ζωή στις 7 Απριλίου του 2000 στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά. Στις 10 Απριλίου του 2000 κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Καλλιθέας..
Δισκογραφία
45άρια
– ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΠΟΨΕ ΠIΝΕΙ– 1958 – H.M.V. 5503 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΧΡ.ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ) – ΚΑΙΤΗ ΓΚΡΕΫ – Γ. ΚΥΡΙΑΖΗΣ
– ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ – 1958 – COLUMBIA 7420 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΧΡ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ) – ΔΟΥΚΙΣΣΑ
– ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΙ ΜΟΥ ΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ – 1960 – COLUMBIA 2790 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΠ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ) – ΓΙΩΤΑ ΛΥΔΙΑ
– ΧΑΡΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΔΑ – 1960 – COLUMBIA 2790 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΠ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ) – ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΛΑΣΣΗΣ
– Ο ΜΑΓΚΑΣ Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ – 1961 – R.C.A. 2156 – ΠΡ. ΤΣΑΟΥΣΑΚΗΣ
– ΜΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΤΟΚΛΗ ΤΟ ΤΣΑΡΔΙ – 1961 – R.C.A. 2156 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Κ. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ) – ΠΡ. ΤΣΑΟΥΣΑΚΗΣ
– ΑΦΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ – 1963 – R.C.A. 3352 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ-ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ) – Π. ΓΑΒΑΛΑΣ – Ρ. ΚΟΥΡΤΗ
– ΕΧΩ ΜΙΑ ΒΑΡΚΑ ΜΕ ΚΟΥΠΙΑ – 1964 – COLUMBIA 3395 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ) – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΑΙ – 1964 -COLUMBIA 3491 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ) – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ-Β.ΓΚΙΚΑ
– ΑΠ’ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΧΑΘΗΚΑ – 1964 – COLUMBIA 3491 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ) – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ – Β.ΓΚΙΚΑ
– ΣΗΜΕΡΑ Σ’ΕΧΩ ΑΓΚΑΛΙΑ – 1964 – H.M.V. 3396 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΠ. ΔΑΛΙΑΝΗ) – Π.ΓΑΒΑΛΑΣ – Ρ.ΚΟΥΡΤΗ
– ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ Η ΩΡΑ – 1964 – H.M.V. 3396 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΠ. ΔΑΛΙΑΝΗ) – Γ. ΛΥΔΙΑ – Μ. ΧΙΩΤΗΣ
– ΞΗΜΕΡΩΣΕ ΚΑΛΗ ΜΟΥ – 1964 – H.M.V. 3415 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Ν. ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ) – Μ.ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ – Β.ΓΚΙΚΑ
– ΕΣΥ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΣ – 1964 – H.M.V. 3415 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Ν. ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ) – Β.ΓΚΙΚΑ
– ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΟΥ ΠΛΗΡΩΣΑ – 1965 – ODEON 3260 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Ν. ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ) – Β.ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑ
– ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ – 1965 – COLUMBIA 3549 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ) – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΠΟΥΛΙ – 1965 – COLUMBIA 3549 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ) – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΠΑΡΤΑ – 1966 – COLUMBIA 3618 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΧΑΡΑΜΙΣΤΗΚΕ Η ΖΩΗ ΜΟΥ – 1966 – COLUMBIA 3618 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ – 1966 – COLUMBIA 3645 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ – 1966 – COLUMBIA 3645 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ – 1967 – COLUMBIA 3655 – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ -Β. ΓΚΙΚΑ
– ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΕΜΕΝΑ ΤΕΤΟΙΑ -1967 – COLUMBIA 3655 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ) – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– Η ΜΙΣΗ ΝΤΡΟΠΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ- 1967 – COLUMBIA 3666 – Γ.ΛΥΔΙΑ – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ – 1967 – COLUMBIA 3666 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ – Β. ΓΕΩΡΓΟΥΤΗ
– ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ – 1967 – COLUMBIA 3673 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΗ – 1967 – COLUMBIA 3673 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ ΤΟΤΕ – 1967 – COLUMBIA 3681 – Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
– Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ – 1967 – COLUMBIA 3681- Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ – 1967 – COLUMBIA 3681 – Γ. ΛΥΔΙΑ
– ΞΥΠΝΗΣΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ – 1967 – COLUMBIA 3681- Γ. ΛΥΔΙΑ – Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
– ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ – 1967 – H.M.V. 3704 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΑΣ’ΤΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ – 1967 – H.M.V. 3704 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ Μ’ΑΦΗΝΕΙΣ – 1967 – COLUMBIA 3701 – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ
– ΡΟΛΟΪ-ΚΟΜΠΟΛΟΪ – 1967 – COLUMBIA 3701 – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ
– ΕΙΔΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΛΑΜΜΕΝΑ – 1967 – COLUMBIA 3709 -Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ – Β. ΓΕΩΡΓΟΥΤΗ
– ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ – 1967 – COLUMBIA 3709 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ – 1967 – COLUMBIA 3730 – Γ. ΛΥΔΙΑ
– ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ – 1967 – COLUMBIA 3730 – Χ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ – Ν. ΛΑΜΗ
– ΓΥΡΙΣΕ ΕΚΕΙΝΟΣ Π’ΑΓΑΠΩ – 1967 – COLUMBIA 3731 – Γ. ΛΥΔΙΑ – Α. ΠΑΝΟΥ
– ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ – 1967 – COLUMBIA 3731 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ – Ν. ΛΑΜΗ
– ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ – 1967 – H.M.V. 3671 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Σ. ΑΤΤΑΛΙΔΗΣ) – Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
– Ο ΚΑΗΜΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ – 1967 – H.M.V. 3751 – (ΜΟΥΣΙΚΗ: Σ. ΑΤΤΑΛΙΔΗΣ) – Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΣΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΒΡΕΘΗΚΑ – 1968 – H.M.V. 3745 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΩΣΟΥΝ ΔΥΟ ΚΑΗΜΟΙ – 1968 – H.M.V. 3745 – Γ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ
– ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΟΝΗ ΤΑΡΙΦΑ – 1968 – H.M.V. 3746 – Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ -Β. ΓΚΙΚΑ
– ΟΤΑΝ ΣΗΜΑΝΕΙ Η ΩΡΑ – 1968 – H.M.V 3746 -Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ – 1968 – H.M.V. 3747 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ – 1968 -H.M.V. 3747 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ – 1968 – COLUMBIA 3756 – Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
– ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ – 1968 -COLUMBIA 3756 – Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
– ΘΑ ΚΛΑΨΩ ΑΥΡΙΟ – 1968 – COLUMBIA 3757 – Σ. ΚΟΚΚΟΤΑΣ
– ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΖΩΗ – 1968 -COLUMBIA 3757 – Σ. ΚΟΚΚΟΤΑΣ
– ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΓΑΠΗ – 1968 – COLUMBIA 3764 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΠΟΥΛΑΚΙ – 1968 – COLUMBIA 3764 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ -Κ. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
– ΚΑΠΟΙΟΣ – 1968 – COLUMBIA 3770 -Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΕΣ ΒΑΣΙΛΗ – 1968 – COLUMBIA 3770 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΓΙΑΤΙ; – 1968 – COLUMBIA 3771 – Λ.ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ – Κ.ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
– ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ -1968 – COLUMBIA 3771 – Λ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ – Κ.ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ – Α.ΠΑΝΟΥ
– ΗΡΘ’Ο ΧΕΙΜΏΝΑΣ – 1968 – COLUMBIA 3772 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
– ΠΗΡΑ ΑΠ’ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΝΕΡΟ – 1968 – COLUMBIA 3772 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
– ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – 1968- COLUMBIA 3773 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΤΙΠΟΤΑ – 1968 – COLUMBIA 3773 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΓΛΥΚΟ ΦΑΡΜΑΚΙ – 1968- COLUMBIA 3783 -Γ .ΛΥΔΙΑ
– ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ – 1968 – COLUMBIA 3783 -Γ. ΛΥΔΙΑ
– ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ ΧΑΜΕΝΟ – 1969 – COLUMBIA 3785 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
– ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ – 1969 – COLUMBIA 3785 – Χ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ – Κ. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
– ΠΗΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ – 1969 – H.M.V. 3826 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΘΑ ΡΙΞΩ ΡΟΔΟΖΑΧΑΡΗ – 1969 – H.M.V. 3826 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ -Β. ΓΚΙΚΑ
– ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΑ – 1969 – H.M.V. 3828 – Β. ΓΚΙΚΑ – Β. ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑ
– ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΚΛΑΨΕ ΕΣΥ – 1969 – H.M.V. 3828 – Β. ΓΚΙΚΑ – Β. ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑ
– ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ – 1969 – H.M.V. 3848 – Τ.ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΤΡΑΒΑ ΜΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΜΟΥ – 1969 – H.M.V. 3848 – Τ.ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΔΙΠΛΟΤΕΛΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ – 1969 – H.M.V. 3876 – Λ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΠΑΡΕ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ – 1969 – H.M.V. 3876 – Λ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ- Β. ΓΚΙΚΑ
– ΑΝ ΘΥΜΩΣΕΣ – 1969 – H.M.V. 3868 – Χ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ – Κ. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
– ΚΑΤΙ ΠΑΛΙΟΔΑΝΕΙΚΑ – 1969 – H.M.V. 3868 – Κ.ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΓΕΛΟ – 1969 – H.M.V. 3869 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΦΕΥΓΩ – 1969 – H.M.V. 3869 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΟΥΤΕ ΑΧ ΔΕ ΘΑ ΠΩ – 1969 – H.M.V. 3890 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑ
– Η ΠΡΩΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ – 1969 – H.M.V. 3890 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΤΩΡΑ – 1970 – H.M.V. 3896 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ – 1970 – H.M.V. 3896 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΕΦΤΑ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΜΑΖΕΨΑ – 1970 – H.M.V. 3912 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ – 1970 – H.M.V. 3912 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΔΩΣ’ΜΟΥ ΝΑ ΠΙΩ – 1970 – H.M.V. 3913 – Μ. ΜΑΡΑΝΤΗ
– ΒΙΑΣΤΗΚΑ – 1970 – H.M.V. 3913 – Μ. ΜΑΡΑΝΤΗ- ΓΚΙΚΑ
– ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΚΥΡΙΑ – 1970 – H.M.V. 3909 – Χ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ – Β. ΓΚΙΚΑ
– ΧΑΡΑ Σ’ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ Σ’ΕΧΕΙ – 1970 – H.M.V. 3909 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΕΞ’ΕΠΑΦΗΣ – 1970 – POLYPHONE 254 – Σ. ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
– ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ – 1970 – POLYPHONE 254 – Σ. ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
– ΠΥΡΕΤΟΣ – 1971 – PHILIPS 6060096 – ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
– ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ – 1971 – PHILIPS 6060096 – ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
– ΑΣΕ ΜΕ ΖΩΗ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061073 -Γ. ΝΤΟΥΝΙΑΣ
– ΟΛΟ ΧΑΛΑΣ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061073– Γ. ΝΤΟΥΝΙΑΣ
– ΗΠΙΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΑΝΟΜΑΙ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061089 – Γ. ΜΑΡΙΝΟΣ
– ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΜΕ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061089 – Γ. ΜΑΡΙΝΟΣ
– ΤΙ ΛΕΣ ΚΑΛΕ – 1971 – OLYMPIC 75176 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
– ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ – 1971 – OLYMPIC 75176 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
– ΓΙΑΤΙ ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΠΕΘΕΡΑ – 1971 – OLYMPIC 1145 – Δ. ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
– ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΑ’ΑΝΤΡΙΚΙΟ – 1971 – OLYMPIC 1145 – Δ. ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
– ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΚΥΡΙΟ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061090 – Μ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
– ΚΑΝΕ ΠΕΡΑ -ΚΑΝΕ ΠΙΣΩ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061090 – Μ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
– ΘΕΛΩ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061091 – Ν. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ – Μ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
– ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΘΑ ΠΕΣΩ – 1971 – ΠΟΛΥΝΤΟΡ 2061091 – Ν. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ – Μ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
– ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ – 1971 – H.M.V. 8041 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ – 1971 – H.M.V. 8041 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΣΕ ΛΙΓΟ – 1971 – H.M.V. 8042 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΕΓΩ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΤΑΛΕΓΑ – 1971 – H.M.V. 8042 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΝΕ – 1972 – OLYMPIC 75185 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
– ΠΡΕΠΕΙ – 1972- OLYMPIC 75185 – Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
– ΞΑΦΝΙΚΟ -1972 – H.M.V. 8089 – Μ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ
– Ο ΡΟΥΜΠΗΣ – 1972 – H.M.V 8089 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– Ο ΨΑΡΑΣ – 1972 – OLYMPIC 75197 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– Ο ΨΥΛΛΟΣ – 1972 – OLYMPIC 75197 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ – 1972 – H.M.V. 8162 – Π. ΠΑΝΟΥ
– ΠΕΤΑ ΠΟΥΛΙ ΓΟΡΓΟΦΤΕΡΟ – 1972 – H.M.V. 8162 – Π. ΠΑΝΟΥ
– ΩΡΑ ΤΡΕΛΛΗ – 1972 – H.M.V. 8182 – Π. ΠΑΝΟΥ
– ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑ ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ – 1972 – H.M.V. 8182 – Π. ΠΑΝΟΥ
– ΗΤΑΝ ΨΕΥΤΙΚΑ – 1972 – H.M.V. 8115 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ – 1972 – H.M.V. 8115 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– Η ΟΜΟΡΦΙΑ – 1972 – COLUMBIA 70157 – Σ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
– ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ – 1973 – MINOS 5418 – Τ. ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ
– ΤΙ ΜΑΪΣΤΡΟΣ-ΤΙ ΒΑΡΔΑΡΗΣ – 1973 – MINOS 5418 – Τ. ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ
– ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ – 1973 – MINOS 5448 – Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ – Χ. ΑΛΕΞΙΟΥ
– ΤΟ ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΥΑΛΟ – 1973 – MINOS 5448 – Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
– ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΜΕΡΑ – 1973 – MINOS 5449 – Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
– ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΚΑΛΟΙ – 1973 – MINOS 5449 – Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
– ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΝΕ – 1973 – H.M.V. 7PG8188 – Γ. ΛΕΦΕΡΗΣ
– ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ – 1973 – H.M.V. 7PG8188 – Μ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ
– ΜΙΣΟΣ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5491 – Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
– Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5491 – Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
– ΜΕ ΦΙΛΙΑ ΜΕΡΩΝΕΙ ΜΟΝΟ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5503 – Λ. ΔΙΑΜΑΝΤΗ
– ΚΑΙ ΤΟΤΕ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5503 – Λ. ΔΙΑΜΑΝΤΗ
– ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5507 -Λ. ΔΙΑΜΑΝΤΗ
– ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5507 – Λ. ΔΙΑΜΑΝΤΗ
– Η ΚΙΚΙΤΣΑ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5495 – ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ
– ΜΗ ΞΗΓΙΕΣΑΙ ΕΤΣΙ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5495 – ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ
– Η ΖΩΗ ΠΙΚΡΟΘΑΛΑΣΣΑ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5506 – Γ. ΘΥΜΑΚΗΣ
– ΤΟ ΓΙΑΤΑΚΙ ΜΟΥ – 1974 – ΜΙΝΟΣ 5506 – Γ. ΘΥΜΑΚΗΣ
– ΒΑΡΥ ΤΟ ΡΑΣΟ – 1975 – ZODIAC 8358 – Μ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ – Γ. ΠΟΛΕΜΗ
LP’s
ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΟΝ – 1976 – DAVID SONORA 101
– ΚΟΥΤΗ – Θ.ΚΑΤΣΑΡΗΣ
– ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΘΑΝΑΣΗ – Θ.ΚΑΤΣΑΡΗΣ
– Ο ΠΑΙΧΤΗΣ – ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ
– ΚΛΕ – Θ.ΚΑΤΣΑΡΗΣ
– ΜΠΟΥΜ – Θ.ΚΑΤΣΑΡΗΣ – ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ – Μ.ΤΟΠΑΛΗΣ
– ΗΤΑΝΕ ΛΕΕΙ – Μ.ΤΟΠΑΛΗΣ
– Ο ΓΙΑΤΡΟΣ – ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ
ΠΑΡΩΝ – 1977 – COLUMBIA 70824 – ΜΑΛΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
– ΑΣ ΜΗ ΜΕ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
– ΜΕΙΝΕ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
– ΤΡΕΛΛΟΣ
– ΣΕ ΜΑΘΑΝΕ
– ΖΩΗ ΜΟΥ
– ΑΜΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΥΤΟ ΔΩ
– ΠΝΙΓΕΤ’Η ΖΩΗ
– ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΙΑ
– ΚΟΙΝΩΝΙΑ
– ΦΑΡΜΑΚΙ
– ΤΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ
– ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙ
ΣΕΙΣΜΟΣ – 1978 – C.B.S 83404 – ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
– ΣΕΙΣΜΟΣ – (Β’ΦΩΝΗ:Γ.ΠΑΡΙΟΣ)
– ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ – (Β’ΦΩΝΗ:Λ.ΔΙΑΜΑΝΤΗ)
– ΔΑΚΡΥ
– ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ – (Β’ΦΩΝΗ:Γ.ΠΑΡΙΟΣ)
– ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΑΠΩ – (Β’ΦΩΝΗ:Λ.ΔΙΑΜΑΝΤΗ)
– ΠΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ – (Β’ΦΩΝΗ:Λ.ΔΙΑΜΑΝΤΗ)
– ΚΟΙΝΗ ΑΓΟΡΑ
– ΕΠΙΟΡΚΟΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ
– ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΧΩΡΙΟ
– ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ
– ΜΟΛΟΓΑΤΑ
– ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΔΙΧΩΣ ΦΛΑΣ
– ΒΑΣΙΛΑ-ΜΑΣΙΛΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – 1979 – C.B.S 84050 – ΖΑΝΕΤ ΚΑΠΟΥΓΙΑ
– Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ
– ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΜΗ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ – 1982 -ΜΙΝΟΣ 433 – ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
– ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ
– ΤΟΥΤΟΣ Ο ΤΑΦΟΣ
– ΑΝΟΙΞΕ ΠΕΤΡΟ
– ΦΕΡΕ
– Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ
– ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΡΑΓΙΑ
– ΧΑΡΟΚΟΠΟΥ 1942-1953 (ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΓΚΕΣ)
– ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ
– Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ
– ΟΜΟΡΦΟ ΧΑΒΑ
– ΓΙΑ ΕΛΑ ΚΑΘΗΣΕ ΜΕ ΜΑΣ
– ΕΖΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
– ΑΔΙΟΡΘΩ ΑΝΑΡΧΙ
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΑΡΑ – 1982 – C.B.S 85620 – ΛΥΔΙΑ ΣΟΦΟΥ
– ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΕΣΥ
– ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΝΕ
– ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ 100% ΠΡΟΒΑ – POLYPHONE PS601 – ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ (45στρ.)
– ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ
– ΠΡΙΝ – ΤΩΡΑ – ΠΑΝΤΑ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ – 1985 – POLYPHONE PS201 – ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
– ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ
– ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
– ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
– ΠΟΣΟ ΧΑΜΗΛΑ ΘΑ ΠΕΣΩ – Β’ΦΩΝΗ: Π.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
– Ο ΠΟΛΛΑ ΓΑΛΟΝΙΑ ΣΟΥ ‘ΔΩΣΑ
ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ – 1985 – ΣΕΙΡΙΟΣ 89010 – ΧΟΡΩΔΙΑ
– ΙΩΔΙΟ, ΚΑΙΣΙΟ, ΣΤΡΟΝΤΙΟ
ΓΙΑ ΘΥΜΗΣΟΥ – 1993 – EROS 1-000 4-001 – ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
– ΧΛΟΗ
ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ CASINO – 1997 – FONTANA 5345232
– CASINO – ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Προσωπικοί δίσκοι
– ΡΟΛΟΪ-ΚΟΜΠΟΛΟΪ – HMV – 1969
– ΑΛΗΘΕΙΕΣ – ΜΙΝΟΣ – 1974
– Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ – ΜΙΝΟΣ – 1974
– ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΙΟΠΑΛΗΣ – ZODIAC – 1975
– ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΟΝ – DAVID – 1976
– ΠΑΡΩΝ – COLUMBIA – 1977
– GREAT GREEK COMPOSERS: AKIS PANOU – COLUMBIA – 1978
– ΣΕΙΣΜΟΣ – CBS – 1978
– ΑΣΕ ΜΕ ΖΩΗ – OLYMPIC – 1979
– ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ – ΦΑΛΗΡΕΑ – 1980
– ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ – MINOS EMI – 1982
– ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ: ΑΠΑΝΤΑ 1 – HMV – 1984
– ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ: ΑΠΑΝΤΑ 2 – HMV – 1984
– ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ: ΑΠΑΝΤΑ 3 – HMV – 1984
– ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ – COLUMBIA – 1984
– Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ – COLUMBIA – 1985
– ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ – ΣΕΙΡΙΟΣ – 1989
– ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – MINOS EMI – 1993
– ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΥΣΑΥΡΟΥΣ ΤΩΝ 45 ΣΤΡΟΦΩΝ – MINOS EMI – 1994
– ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ – UNIVERSAL – 1995
– CASINO – FONTANA – 1997
– ΜΕΓΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΦΩΝΕΣ – UNIVERSAL – 2000
– ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ – ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ – MINOS EMI – 2001 -
ΜΠΕΜΠΑ ΜΠΛΑΝΣ
Σαν σημερα εφυγε το 2017 σε ηλικία 73 ετών η θρυλική Μπέμπα Μπλανς, (Αγγελική Κωνσταντοπούλου στου αντρα της το επιθετο και Αγγελικη η Αντζελα Μουτσου), ειχε καρκινο που τον ειχε αντιμετοπισει ολα αυτα τα τελευταια χρονια και υπέφερε από βαριάς μορφής αναιμία .
Η τραγουδίστρια έδινε για μεγάλο χρονικό διάστημα μάχη για τη ζωή τησκαι νοσηλευόταν σε νοσοκομείο από τον περασμένο Νοέμβριο.Τον τελευταίο καιρό η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε καταστολή.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου του 1944. Πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι το 1961 στο τραγουδι και στο παλκο, ερμηνεύσε το κομμάτι του Γιωργου Ζαμπέτα «Καλώς όρισες βρε Γιώργη» και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε το στοίχημα επιτυγχάνοντας την καθιέρωση στο μουσικό στερέωμα. Ξεχώρισε με τα τραγούδια «Μιας πεντάρας νιάτα» και «Το καράβι» του Ζαμπέτα. Αλλα ειχε εμφανιστη και στο ελληνικο κινηματογραφο σε πολλες ελληνικες ταινιες την εποχη εκεινη που ο ελληνικος σινεμα και το τραγουδια παραληλα ητανε στα πολυ απανω τους.
H μουσικός με τη βελούδινη φωνή, στο μυαλό των περισσότερων θαυμαστών της είχε μείνει ως η ντίβα με τις ιδιαίτερες εμφανίσεις που δεν έμειναν εύκολα εκτός σχολιασμού.
Τροφοδότησε την έμπνευση μεγάλων δημιουργών όπως του αγαπημένου της Γιώργου Ζαμπέτα που την αποκαλούσε σπουδαία τραγουδίστρια, αλλά και και «Μπεμπέκα-βελούδο».
Για δεκαετίες η ντίβα με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο διατηρούσε αναλλοίωτο το μέταλλο της φωνής της.
Είχε συνεργαστεί με τη Μαρινέλλα, Μανωλη Καναριδη, τον Στράτο Διονυσίου, Γιάννη Πουλόπουλο και με σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Γιώργος Μητσάκης, ο Γιάννης Καραμπεσίνης, Γιωργος Ζαμπετας, ο Γιάννης Σπανός. αλλα και με πολλους λαικους συνθετες εκεινης της εποχης εχει συνεραστη και εχει τραγουδησει τραγουδια τους και πολλα σε πρωτη η δευτερη εκτελεση.
Στη σκηνή συνυπήρξε και με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη.
Γνώρισε και την τέχνη της υποκριτικής παίζοντας στο έργο «Πεθαίνω σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.Τα τελευταια χρονια ειχε αποσυρθη απο την μουσιικη γιατι αντιμετοπιζε πολλα προβληματα υγειας,σημερα αφησε την τελευταια της πνοη αφηνοντας πισω ενα μεγαλο κενο αλλα πολυ σημαντικο εργο στο χωρο του λαικου μας τραγουδιου που δυστυχως τοσο η Κολουμπια οσο και η Phllips τα περισοτερα της τραγουδια δεν τα κυκλοφορισαν ποτε σε δισκους στις 33 στροφες η σε ωηφιακη μορφη CD.Εχει τραγουδιση πολλα δισκακια 45 στρ. -
ΠΕΡΙΒΟΛΑΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΣ: ΔΥΟ ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Περιβόλας και Ο Κεφάλας υπήρξαν ονομαστά κέντρα στα χρόνια του ΄50 και του ΄60. Βρισκόντουσαν αντικριστά στην Παναγή Τσαλδάρη, στην Νίκαια. Στα πάλκα τους έδρεψαν δάφνες, προσωπικότητες του λαϊκού τραγουδιού όπως οι Νούρος, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Γκρέυ, Μπέμπης, Περπινιάδης, Διονυσίου, Μενιδιάτης, Ζαγοραίος κ.ά. Τα μαγαζιά λειτουργούσαν με πλήρη κουζίνα (ορεκτικά, ψάρι, κρέας, ούζο, βαρελίσιο κρασί – ρετσίνα και κοκκινέλι, μπύρα, κούβα, πίπερμαντ) με εξαιρετική βιτρίνα, αλλά τα μοσχομυριστά κεμπάμπ τους ήταν αυτά που έβαζαν σε πειρασμό ολόκληρη τη μικρασιάτικη συνοικία και τους περαστικούς.
Πολλοί πελάτες πήγαιναν πρωτίστως για να φάνε αλλά και να διασκεδάσουν με τους διαλεκτούς καλλιτέχνες και το επιλεγμένο πρόγραμμα. Το μυστικό της επιτυχίας των κεμπαμπ σύμφωνα με το Βαγγέλη Περπινιάδη και τον Σπύρο Ζαγοραίο βρισκόταν στην ποιότητα της πρώτης ύλης (νωπά κρέατα από Κοκκινιώτικο χασάπικο που προμηθευόταν τα καλούδια του από στάνη στη Μάνδρα Αττικής), τις σωστές αναλογίες του κιμά (60% αρνί, 30% μοσχάρι, 10 χοιρινό) και βέβαια στο ψήσιμο σε δυνατή φωτιά που εξασφάλιζε την μελωμένη κρούστα εξωτερικά δίχως να αφαιρεί την ζουμερή εσωτερική πλοκή του εδέσματος.
Ο Βαγγέλης Περπινιάδης μέσα από την αυτοβιογραφία του* διηγείται χαρακτηριστικά, ταξιδεύοντάς μαςσε άλλες εποχές: « Και άρχισα να εμφανίζομαι στου Περιβόλα (προς τα τέλη της δεκαετίας του ΄40), ένα από τα ιστορικότερα κέντρα της λαϊκής μουσικής από όπου πέρασε όλο το καλό ελληνικό τραγούδι, όλες οι φίρμες, φωνές και όργανα. Πανεπιστήμιο του λαϊκού μας τραγουδιού. Είχε τραπέζια μέσα κι έξω στην αυλή αλλά και στο πεζοδρόμιο. Κατέβαινε όλο το νυφοπάζαρο από ψηλά, από τα Γερμανικά της Νεάπολης, κατηφόριζε ο κόσμος εκεί μπροστά από τους κινηματογράφους… ωραία χρόνια. Πρόλαβα παϊτονάκια, άμαξες. Ερχόταν ο εμπορομανάβης με την κυρία, θες είχε το παϊτονάκι αγκαζέ όλη νύχτα, θες έδιωχνε τον αμαξά…ανάλογα με το κέφι του.
Το πατάρι βρισκόταν στην μέση του μαγαζιού. Μικρόφωνα δεν υπήρχαν. Έπαιζα κιθαρίτσα και συχνά μαζί με τους άλλους μουσικούς και ερμηνευτές σηκωνόμαστε και τραγουδούσαμε πάνω από τα τραπέζια. Τραγουδούσα και με ακούγανε μέχρι το καφενείο στην πλατεία. Είχε αρχίσει να διαδίδεται η φήμη ότι ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο γιός του Στελλάκη, έχει ωραία φωνή. Στο ψυγείο του μαγαζιού υπήρχαν όλα τα καλά του Θεού. Από καραβίδες, αστακούς και ψάρια μέχρι κρέατα. Άσε που αν πέρναγες απ’ έξω σου έσπαγε την μύτη η μυρωδιά από το ανατολίτικο κεμπάμπ που έφτιαχναν, και ήθελες δεν ήθελες έπρεπε να μπεις μέσα για να φας. Έτρωγε τότε ο κόσμος στα κέντρα. Από ποτά κρασάκι βαρελίσιο, μπύρα, ούζο, μαυροδάφνη, πίπερμαντ και για τις γυναίκες που κάνανε κονσομασιόν και τις κερνάγανε Κούβα. ‘Όταν λέμε κονσομασιόν, δεν εννοούμε σώνει και καλά πονηρά. Καθόντουσαν στο τραπέζι με τους καλούς πελάτες, που θέλαν να τις γνωρίσουν και να τις κεράσουν. Πολλές φορές τους έφερναν και δώρα. Από λουλούδια και γλυκά μέχρι και πιο ακριβά πράγματα. Οι περισσότεροι όμως ήταν ευγενείς και κύριοι. Η Κούβα ήταν ένα γλυκό ποτό σε κάτι μικρά, κοντά μπουκαλάκια, σαν το μισό του Μπαλαντάινς… Ο κόσμος που ερχόταν στο μαγαζί προέρχονταν από τα λαϊκά στρώματα. Διασκέδαζαν οικογενειακώς. Μεροκαματιάρηδες, μικροεπαγγελματίες αλλά και χονδρέμποροι από τις αγορές που άφηναν αρκετή χαρτούρα. Τακτικοί θαμώνες ήταν και πολλοί ποδοσφαιριστές του Άρη Πειραιώς, της Προοδευτικής, της Νίκαιας, της Χαλκηδόνας αλλά και των μεγάλων ομάδων του ΠΟΚ (Ολυμπιακού, ΠΑΟ, ΑΕΚ). Όταν ερχόντουσαν στο κέφι και ενθουσιαζόντουσαν έσπαγαν με το τσιγάρο ή με μία καρφίτσα τις φούσκες, τα μπαλονάκια. Πολύχρωμα μπαλόνια φουσκωμένα περασμένα με κορδέλα που κρατούσε στα χέρια της μία κοπέλας του μαγαζιού. Στην Κοκκινιά υπήρχε πολύς προσφυγικός πληθυσμός, μερακλήδες που ήξεραν από γλέντι και μουσική. Τα τραγούδια που λέγαμε ήταν κυρίως αυτά που είχαν μικρασιάτικο χρώμα, Δημητρούλα μου θέλω απόψε να γλεντήσω …, την Βαρβάρα του πατέρα μου που χάλαγε κόσμο, Μποέμισσα ,ξανθιά γαλανομάτα, του Μάρκου τα τραγούδια… Ο κάθε πελάτης χόρευε μόνος του. Κρατούσαμε σε ένα χαρτί τις παραγγελίες, από το 1 μέχρι όπου μας έφτανε η νύχτα. Ο καθένας έπαιρνε το χαρτάκι του και φωνάζαμε την σειρά του για να χορέψει. Και καμιά φορά γινόντουσαν φασαρίες. Γιατί κάποιος που είχε λεφτά να ξοδέψει έπιανε την πίστα και χόρευε όλη την ώρα αυτός, και παίξε μου κι άλλο, κι άλλο…και οι άλλοι καθόντουσαν και βλέπανε. Ακριβώς απέναντι από το κέντρο του Περιβόλα βρισκόταν αυτό του Κεφάλα. Εξίσου καλό, ονομαστό και ιστορικό μαγαζί, λίγο πιο μικρό. Κι αυτό πανεπιστήμιο της λαϊκής μουσικής. Ήταν ιδιοκτησία των αδελφών Νικολάου, εκ των οποίων ο ένας είχε μεγάλο κεφάλι . Γι’ αυτό και το κέντρο λεγόταν Κεφάλας από το παρατσούκλι που του είχαν δώσει. Κι εκεί η κουζίνα ήταν σαν του Περιβόλα, αλλά λιγάκι πιο φτωχή. Δεν υπήρχε αυτή η ποικιλία. Οι παραγγελίες όμως για τα κεμπάμπ δεν είχαν σταματημό. Τα δύο αυτά αντικριστά μαγαζιά βρισκόντουσαν σε αιώνιο ανταγωνισμό για το ποιός θα στήσει το καλύτερο πάλκο αλλά και την γευστικότερη κουζίνα. Από το 1948 έως το 1963 με ελάχιστα διαλλείματα, αλλά και αργότερα, εμφανιζόμουν εκεί. Μία στο ένα και μία στο άλλο. Μάλιστα για να μην παρεξηγηθούν μεταξύ τους, επειδή με διεκδικούσαν πιεστικά και οι δύο, έγινα κουμπάρος και με τον Περιβόλα και με τον Κεφάλα. Εκεί ο Βαγγέλης Περπινιάδης έγινε πρώτο όνομα , καθιερώθηκε σαν μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, αγαπήθηκε και λατρεύτηκε από τον απλό κόσμο, την εργατιά. Και τα δύο μαγαζιά, από τις 8.30 το απόγευμα, γέμιζαν από πελατεία. Στις 10.00 δεν υπήρχε ελεύθερο τραπέζι ούτε για δείγμα. Ο κόσμος έκανε ουρές απ’ έξω περιμένοντας να φύγουν κάποιοι από τους θαμώνες για να μπουν αυτοί.» Ο Σπύρος Ζαγοραίος, μέσα από συνομιλίες, συμπληρώνει: « Δούλεψα χρόνια και στους δύο, και στου Περιβόλα και στου Κεφάλα. Ήταν μάστορες μαγαζάτορες. Ξέρανε από πού να ψωνίσουν τα απαραίτητα για την κουζίνα και πώς να εξυπηρετήσουν τον κόσμο. Τα χρόνια του ΄50 ήταν μια δύσκολη εποχή. Οι πληγές της κατοχής και του εμφυλίου ήταν ακόμα ανοιχτές. Όμως ο κόσμος, πικραμένος και χαροκαμένος, ήθελε και να γλεντήσει, μετά από όλα τα δεινά που είχε περάσει. Στην Κοκκινιά ειδικά, οι πρόσφυγες, παρά τις αμέτρητες ταλαιπωρίες που είχαν ζήσει στο πετσί τους, ξέρανε να γλεντάνε, να πίνουν και να τρώνε. Είχανε δικιά τους κουζίνα, με μικρασιάτικα κόλπα. Ξεχωρίζανε σε όλα, και στα αρώματα, και στη γεύση αλλά και στο ψήσιμό τους. Αυτά τα κεμπάμπ που φτιάχνανε, κολάζανε ακόμα και Άγιο» -
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
Έφυγε από τη ζωή για να συνεχίσει να γράφει ιστορία κοντά στους αγγέλους.
.Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1931 στη Νέα Ιωνία, στην οδό Αλαείας 33. Ο πατέρας του ήταν ποντιακής καταγωγής και η μητέρα του προσφυγοπούλα από τα μέρη της Τουρκίας. Από αυτήν και την γιαγιά του άκουγε σαν παιδί όλα τα λαϊκά τραγούδια που έφεραν οι πρόσφυγες . Η γιαγιά του του έλεγε τραγούδια και τον νανούριζε από μωρό . Όπως λέει ο ίδιος , νομίζει οτι από αυτήν πήρε τις τεχνικές , τις αναπνοές , το κλάμα στην φωνή . Ως την στιγμή που τον ανέλαβε ο μεγάλος δάσκαλος Στέλιος Χρυσίνης και του δίδαξε τα λαϊκά .
Λίγο μετά τη γερμανική κατοχή, ο πατέρας του αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Μπέλλες και αργότερα στο Κιλκίς. Λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων αλλά και της δράσης του την περίοδο της κατοχής, η οικογένεια υπέστη άγριο κυνηγητό ενώ μετά από πολλές περιπλανήσεις επέστρεψε το 1945 στη Ν. Ιωνία. Ο Στέλιος Καζαντζίδης βγήκε στο μεροκάματο από 14 ετών. Η υγεία του πατέρα του είχε κλονιστεί και έπρεπε να αγωνιστεί σκληρά για να ζήσει τη μητέρα και τον μικρό του αδελφό, Στάθη. Έκανε διάφορα επαγγέλματα. Εργάσθηκε στο υφαντουργείο “Έσπερος”, σε οικοδομές και εργοστάσια.
Το εισιτήριο για το πάνθεον του λαϊκού τραγουδιού ήταν η κιθάρα που του χάρισε κάποια μέρα το αφεντικό του στον Έσπερο, ένα εργοστάσιο στον Περισσό. «Πάρ’ την, είναι δώρο δικό μου. Να την έχεις, να παίζεις, να μάθεις να τραγουδάς μαζί της. Να τραγουδάς κι εδώ, στη δουλειά. Να τραγουδάς όσο μπορείς. Να τραγουδάς παιδί μου πάντα. Ποτέ να μη σταματήσεις. Εγώ σ’ άκουσα πολλές φορές και ξέρω τι αξίζεις. Άντε πήγαινε στο καλό». Κι ενώ το μυαλό του πήγε κατευθείαν στην απόλυση, όταν έμαθε πως ζήτησε να τον δει ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου, η χειρονομία, αλλά κυρίως τα λόγια του τελευταίου αποδείχτηκαν, το λιγότερο, προφητικά. Η κιθάρα αυτή, σήμανε το τέλος της βιοπάλης και την απαρχή ενός καινούργιου, εξίσου άγριου, αλλά και ύποπτου, κόσμου. Ο Μάνθος Βενέτης, μηχανικός αεροπλάνων που δούλευε στην αεροπορική βάση Φαλήρου, περνούσε τυχαία έξω από το σπίτι του Στέλιου Καζαντζίδη- μόλις είχε γυρίσει από την δουλειά και κλεισμένος στο δωμάτιό του, σιγοτραγουδούσε γρατζουνίζοντας την κιθάρα του, ενώ η μητέρα του υποδεχόταν τον απρόσμενο επισκέπτη: «Ο γιος σας κυρία μου έχει μια φωνή που δεν πρέπει να υπάρχει άλλη όμοιά της στον κόσμο! Φωνάξτε τον, σας παρακαλώ, να τον γνωρίσω». Εκείνο τον καιρό, ο Μάνθος Βενέτης, για να συμπληρώσει το εισόδημά του, έπαιζε μπουζούκι τα Σαββατοκύριακα σε διάφορες ταβέρνες. Πρότεινε λοιπόν στο δεκαεννιάχρονο πια Στέλιο, να συνεργαστούν κι έτσι το βάπτισμα του πυρός έγινε στην ταβέρνα του Τηλέμαχου. Σύντομα το συγκρότημα αλλάζει στέκι και μεταφέρεται στο υπόγειο του Βουτσά στην Καλογρέζα, με υψηλότερο μεροκάματο. Αλλά κι εκεί δεν έμειναν για πολύ. Η φήμη τους ταξίδευε πλέον πολύ γρήγορα κι έτσι βρέθηκαν σ’ ένα μαγαζί στην Κηφισιά, μ’ ένα καινούργιο μέλος στην παρέα, τον τυφλό Στελιο Χρυσίνη, συνθέτη και μαέστρου τότε της Columbia. Είναι ο άνθρωπος που δίδαξε στον Στέλιο τα πάντα γύρω από την τέχνη του τραγουδιού. Από την Φωλιά της Κηφισιάς, το συγκρότημα Βενέτη, Χρυσίνη, Καζαντζίδη, επιστρέφει στο Ακρωτήρι της Νέας Ιωνίας κι από κει στο Γαλάτσι, όπου καταφθάνουν πλέον, για να ακούσουν την καινούργια καθαρή λαϊκή φωνή, άνθρωποι απ’ όλες τις γειτονιές της Αθήνας.
Είναι κοντά στα είκοσι, ο Στέλιος, όταν νιώθει το άστρο του να δυναμώνει. Στο Ακρωτήρι συχνάζει και ο Νικηφόρος Μανδηλαράς, που εκείνη την εποχή υπηρετούσε την θητεία του στο ναυτικό. Η φιλία τους θα κρατήσει πολλά χρόνια, ως τη δολοφονία του «ναύτη», από το καθεστώς των συνταγματαρχών. Μετά το Γαλάτσι, ακολουθεί η Νέα Φιλαδέλφεια. Στο κέντρο Θείος ο Στέλιος εμφανίζεται μαζί με το διάσημο τότε συγκρότημα του Γεράσιμου Κλουβάτου. Τ’ όνομά του συζητιέται παντού. Η απόσταση από την δόξα ολοένα και μικραίνει. Και οι προσφορές για καλύτερο μεροκάματο είναι φυσικά αναμενόμενες. Κάπως έτσι βρίσκεται στη περίφημη Χαβάη του Νέου Ηρακλείου. Η επαγγελματική, λοιπόν, σχέση του με το τραγούδι ξεκινάει το 1950-51. Τον Ιούνιο του 1952 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο, απογοητεύεται όμως γρήγορα από την απήχησή του. Ήταν το κομμάτι του Απόστολου Καλδάρα, Για μπάνιο πάω κι αν θέλεις έλα. «Ούτε άρεσε, ούτε πουλήθηκαν δίσκοι. Ο καιρός περνούσε, ο δίσκος δεν πουλιότανε. Πέρασα τη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου».
Με το δεύτερό του όμως δισκάκι και το τραγούδι του Γιάννη Παπαϊωάννου, Δεν θέλω το κακό σου (Οι Βαλίτσες), αρχίζει να χτίζεται ο θρύλος. «Τα έξι πρώτα τραγούδια που τραγούδησε ο Καζαντζίδης είναι δικά μου. Μα οι Βαλίτσες έχουν μια ιστορία. Έπαιζα τότε το 1949 με 1950, στην Τριάνα του Χειλά» θυμάται ο Γιάννης Παπαϊωάννου. «Κάποιος από την κομπανία είχε προηγούμενα με τον Χειλά. Δεν τα πήγαινε καλά. Ένα βράδυ πριν αρχίσει η δουλειά παρεξηγήθηκαν. Όλο το βράδυ που παίζαμε στο πάλκο, έλεγε αυτός ότι, «θα πάρω τις βαλίτσες και θα φύγω από το μαγαζί». Το είπε πενήντα φορές μέχρι να σχολάσουμε. Μου μπήκε μια ιδέα για τις βαλίτσες που έλεγε αυτός. Έγραψα μόνο μια λέξη. Έγραψα στο πακέτο με τα τσιγάρα «Βαλίτσες». Το έδωσα στον στιχουργό Μάνεση και το έφτιαξε. Άλλο θέμα. Από τις βαλίτσες ξεκίνησε αυτό το τραγούδι και μ’ αυτό ήταν τυχερό να ξεκινήσει και ο Καζαντζίδης». Τα τραγούδια του γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία κι όπου κι αν εμφανίζεται δημιουργείται το αδιαχώρητο: Θείος, Μπερτζελέτος, Ζέφυρος, Ροσινιόλ.
Την τριετία 1953-1956, το συνοδεύουν στους δίσκους και στα κέντρα,Σεβαχ Χανουμ (Σεβατη Παπαδοπουλου) η Ρένα Στάμου,Ρενα Νταλια. η Βιολέτα, η Μαίρη Γρίλλη και η Καίτη Γκρέυ. Η τελευταία, παρά τις πρόσφατες τηλεοπτικές υστερίες που προκάλεσε το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού με τις περίφημες ηχογραφημένες συνομιλίες της Θάσου, έχει σίγουρα κρατήσει άσβεστες τις μνήμες από την εποχή του μεγάλου τους έρωτα. Ένας δίσκος της μάλιστα, από την τελευταία κι όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη φάση της καριέρας της, τιτλοφορείται: Όταν ακούω Καζαντζίδη. Ο αρραβώνας τους με την Καίτη Γκρέυ (είχαν γνωριστεί στο μαγαζί του Κλουβάτου κι ο έρωτας ήταν ακαριαίος), διαλύθηκε το 1956, μόλις είχαν ηχογραφήσει το προφητικό για τη σχέση τους κομμάτι του Μανώλη Χιώτη, Απόψε φίλα με. Το άστρο του όμως έχει αρχίσει να κινείται με ταχύτητα φωτός, οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη: Βύθισε μου το μαχαίρι (Κλουβάτου), Έπεσα έξω (Μητσάκη), Εχτές αργά το δειλινό (Παπαϊωάννου). «Τα τραγούδια τότε ήταν αληθινές ιστορίες των ανθρώπων, γιατί οι στιχουργοί γράφανε με βάση την καθημερινότητα, τα προβλήματα του τόπου, ενώ τώρα δεν ξέρω με ποια κριτήρια γράφονται τα σημερινά τραγούδια, γι’ αυτό και δε μένουν». (Οκτώβριος 1992, στην εκπομπή του Πάνου Γεραμάνη, Λαϊκοί Βάρδοι- ΕΡΑ 2)
Το 1957 γνωρίζει στη Θεσσαλονίκη τη Μαρινέλλα και γίνονται καλλιτεχνικό ζευγάρι. Γνωρίζουν τεράστια απήχηση από τις πρώτες κιόλας ηχογραφήσεις τους
(“Η πρώτη σου αγάπη είμαι εγώ” και “Νίτσα, Ελενίτσα” του Γιώργου Μητσάκη) και καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Μαζί μεγαλούργησαν καλλιτεχνικά στη δισκογραφία και σε διάφορες ζωντανές εμφανίσεις.
Το 1961 συμμετέχει στις μουσικές θεατρικές παραστάσεις των Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη ερμηνεύοντας ζωντανά – και αργότερα σε δίσκους- τα τραγούδια τους. Τον Ιανουάριο του 1964, ο Καζαντζίδης αφήνει την Κολούμπια και πηγαίνει στις εταιρίες του Μίνου Μάτσα “Odeon-Parlophone”. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς παντρεύεται την Μαρινέλλα. Ηχογραφούν την “Καταχνιά”, σε μουσική Χρήστου Λεοντή και στίχους Κώστα Βίρβου.Το 1965 το καλοκαιρι εμφανιζετε στο κεντρο Αστερια στην Αγρια Βολου και για χειμερινη σεζον θα εμφανιζοτανε στο Φαληρικον..
Το 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε λαϊκό μαγαζί, στο “Φαληρικόν” του Μαργωμένου στην οδό Ηπείρου, εγκαταλείποντας ουσιαστικά το πάλκο, σε ηλικία μόλις 34 ετών.Το 1966 ανοιγη την δικη του εταιρια δισκον standart αλλα η γραφιοκρατια της ελλαδος μαζι με αλλους παραγοντες τον αναγκασαν να την κληση καποια λιγα τραγουδια που ηχογραφησε τα μισα τα πηρε η μεταπιτα Μινος και καποια η τοτε Phlilips μετεπιτα Πολυγκραμ. Το 1966 χωρίζει με την Μαρινέλλα και την επόμενη χρονιά πραγματοποιούν τις τελευταίες ηχογραφήσεις τους στην εταιρεία Philips (“Μη μου λέτε γι’ αυτήν”, “Απόψε σ’ έχω στην αγκαλιά μου”, “Η καρδιά της μάνας” κ.λ.π.). Το 1968 δίνει την ευκαιρία στο Χρήστο Νικολόπουλο να περάσει στη δισκογραφία ερμηνεύοντας το πρώτο τραγούδι “Νυχτερίδες κι αράχνες”, σε στίχο Κώστα Βίρβου, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Το 1971 κυκλοφορεί ο δίσκος 33 στροφών, “Καζαντζίδης Νο3”, που δίνει τη δυνατότητα στο νεαρότερο κοινό να γνωρίσει τις κλασικές ερμηνείες του, στα τέλη του ’50 και στις αρχές του ’60. Το 1973 ηχογραφεί έξι δημιουργίες του Ακη Πάνου (“Η ζωή μου όλη”, “Το θολωμένο μου μυαλό”, “Μίσος”, “Οι μισοί καλοί”, “Αντε να περάσει η μέρα”, “Τα όνειρα που χτίζονται”). Το 1974 ηχογραφεί το άλμπουμ “Στην Ανατολή” σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Την επόμενη χρονιά όλη η Ελλάδα τραγουδά το “Υπάρχω”, σε στίχους Πυθαγόρα.
Μαζί με τους μόνιμους συνεργάτες του, Χρήστο Νικολόπουλο και Πυθαγόρα, δημιουργούν το Υπάρχω. Και τα 12 τραγούδια του δίσκου έγιναν επιτυχίες. Υπάρχω, Κάτω απ’ το πουκάμισό μου, Οι αισθηματίες. Εκείνο το σαββατόβραδο του 1975, ολόκληρη η Ελλάδα ήταν καθηλωμένη μπροστά στην τηλεόραση, για να παρακολουθήσει τους δημιουργούς του δίσκου να μιλούν για τη συνεργασία τους. Ο Καζαντζίδης είχε κλείσει μια δεκαετία αποχής από τα νυχτερινά μαγαζιά κι ο κόσμος διψούσε για το τραγούδι και την παρουσία του. Η απήχηση του Υπάρχω ήταν συγκλονιστική λες κι επρόκειτο για μια καινούργια λαϊκή επανάσταση. Έγινε σύνθημα, αφορμή για να ονομαστούν μαγαζιά, ταβέρνες, καφετερίες, έγινε φίρμα σε εταιρεία παραγωγής αλκοολούχων, έγινε ροκ διασκευή, δημιούργησε ένα μύθο μοναδικό κι αξεπέραστο. Ισως γιατί αποτελεί και την τελευταία δισκογραφική παρουσία του Καζαντζίδη στη δεκαετία του 70. Θα επιστρέψει στο στούντιο το 1987, δώδεκα χρόνια μετά για να ηχογραφήσει ένα τελευταίο άλμπουμ στη ΜΙΝΟΣ. Ελεύθερος πια από τη συγκεκριμένη εταιρεία ηχογραφεί το δίσκο ο “Δρόμος της επιστροφής” , ο οποίος πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα. Από τότε, σε αραιά διαστήματα, μας χαρίζει δείγματα από το σπάνιο ταλέντο του μέσα από δίσκους που γίνονται χρυσοί από τη πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας τους στη δισκοπωλεία (“Βραδιάζει”, “Βιώματα”, “Αφιέρωμα”, “Τραγουδώ”, “Έρχονται χρόνια δύσκολα” κ.α.). Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν η ζωντανή ηχογράφηση “Ενα γλέντι με τον Στελλάρα” και οι πετυχημένες συμμετοχές του σε 4 δίσκους με Ποντιακά τραγούδια. Μοναδικές, επίσης, στιγμές η ερμηνεία του στο τραγούδι “Πέτρινα χρόνια” του Σταμάτη Σπανουδάκη, η συμμετοχή του στη σύνθεση του Αντώνη Βαρδή “Στην Ελλάς του 2000”, με τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα και τον Αντώνη Βαρδή, και η επανεκτέλεση παλιών τραγουδιών των Τσιτσάνη, Τζουανάκου, Μητσάκη, Παπαιωάννου κ.α.
Οι επιτυχίες του αμέτρητες : «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ», «Η κοινωνία με κατακρίνει», «Μαντουμπάλα», «Ζιγκουάλα», «Απόκληρος της κοινωνίας», «Είσαι η ζωή μου», «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», «Στις φάμπρικες της Γερμανίας», «Καρδιά πληγωμένη» κ.ά. Μέσα σε μία χρονιά, το 1959, το δισκάκι 45 στροφών με τη «Μαντουμπάλα» στη μια πλευρά και το «Δυο πόρτες έχει η ζωή», στην άλλη, πούλησε 96 χιλιάδες αντίτυπα, σπάζοντας το ρεκόρ των 45.000 που είχε ως τότε το «Γαρίφαλο στ’ αυτί» των Χατζιδάκι – Σακελάριου. Οι πωλήσεις, μάλιστα, παρέμειναν σε υψηλό επίπεδο για ακόμα 7-8 χρόνια. Απόλυτος κυρίαρχος στο λαϊκό τραγούδι μέχρι το ’65, ο Στ. Καζαντζίδης ερμηνεύει τραγούδια με θέμα κοινωνικό, τα περισσότερα από τα οποία αναφέρονταν στη μάστιγα της μετανάστευσης. Τραγουδά τους καημούς, τις πίκρες, τις αδικίες του κόσμου και αγγίζει τις καρδιές αυτών με τα «Μουτζουρωμένα χέρια», όσων μοχθούν για το μεροκάματο, αυτών που «γεύονται» «Το ψωμί της ξενιτιάς», «Στον Καναδά, στη Βραζιλία», ή στου «Βελγίου τις στοές». Τραγουδά για τα παλικάρια στις «Φάμπρικες», για τις φτωχογειτονιές, για τον έρωτα, για το χωρισμό, το άδικο… Παράλληλα με τον καημό της ξενιτιάς και τα άλλα κοινωνικά του τραγούδια, δε συμμετέχει στο «τοπίο» του εξωτισμού – οι ινδικές ταινίες εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν – και ακολουθώντας το παράδειγμα του Μανώλη Αγγελόπουλου, τραγουδά τις εξωτικές γυναίκες με τα παράξενα ονόματα Μαντουμπάλα, Ζιγκουάλα, Μανώλια. Σταθμοί στην πορεία του Στ. Καζαντζίδη υπήρξαν οι συνεργασίες τους με τους «έντεχνους» δημιουργούς. Μοναδικές είναι οι ερμηνείες τους στην «Καταχνιά» του Χρήστου Λεοντή (σε στίχους Κώστα Βίρβου). Ανάλογες και στην «Πολιτεία» του Μ. Θεοδωράκη, με τα αθάνατα τραγούδια «Βράχο βράχο», «Καημός», «Παράπονο», «Μετανάστης», «Σαββατόβραδο», «Έχω μια αγάπη», καθώς και στις συνθέσεις του Μ. Χατζιδάκι «Αθήνα», «Κυρ – Αντώνης», «Κουρασμένο παλικάρι», «Το πέλαγο είναι βαθύ». Το 1962, για τις ανάγκες της παράστασης «Όμορφη πόλη» του Μ. Θεοδωράκη, σε κείμενα Μποστ, στο Θέατρο «Παρκ» της λεωφόρου Αλεξάνδρας, έσμιξαν για πρώτη και τελευταία φορά στο ίδιο μικρόφωνο οι φωνές του Στ. Καζαντζίδη και του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Το 1974 ηχογράφησε το έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Στην Ανατολή», ένας δίσκος σημαντικός, που όμως θάφτηκε κυριολεκτικά από το μάρκετινγκ. Ξεχωριστό επίσης ήταν το τραγούδι «Δε θα ξαναγαπήσω» των Μάνου Λοΐζου – Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ερμήνευσε απαράμιλλα.
Ξαναπαντρεύτηκε τον Απρίλιο του 1982 την Βάσω Κολοβού-Κατσαβού κι έζησε μαζί της ως το τέλος, στο σπίτι τους, στον Άγιο Κωνσταντίνο, με τις άλλες μεγάλες του αγάπες, την θάλασσα και το ψάρεμα: «Σε πολύ σκληρές ώρες το ψάρεμα μου γαλήνευε την ψυχή, περισσότερο απ’ το τραγούδι. Για πρώτη φορά ψάρεψα στο Μακρονήσι. Οταν ήμουν κρατούμενος. Κάποιες στιγμές ξέφευγα. Στράβωνα καρφίτσες και τις έκανα πρόχειρο αγκίστρι. Ένωνα δυο τρεις τρίχες από ουρά αλόγου και τις χρησιμοποιούσα για πετονιά. Ετσι άρχισα να ψαρεύω. Κι όταν έπιανα κάμποσα ψάρια, τα λυπόμουν και τα ξαναπετούσα στην θάλασσα». Αδυναμία όμως είχε και στην μητέρα του Γεσθημανή, η οποία είχε σαν τελευταία επιθυμία της να βάλει ο Στέλιος την φωτογραφία της στο δίσκο του . Η επιθυμία της εκπληρώθηκε και ο δίσκος “Ελεύθερος” αφιερώθηκε σε εκείνη.Τον Στελιο Καζαντζιδη δευτερες φωνες του εκαναν επισης δισκογραφικα η Ευα Στιλ η Αντζελα Γρεκα η Ρενα Νταλια η Βιολετα η Μαρια Γριλλη η Καιτη Γκρευ η Ελενη Κωστογλου η Ζωη Ναχη, η Μαρινελλα η Βουλα Γκικα η Γιωτα Λυδια η Βικυ Μοσχολιου η Χαρις Αλεξιου η Λιτσα Διαμαντη η Κατερινα Στανιση η Ηλεκτρα και ο Χρηστακης Αντωνης Ρεπανης Δημητρης Ρουμελιωτης….Παιξανε μαζι του τα καλυτερα μπουζουκια της ελλαδος Γερασιμος Κλουβατος Βασιλης Τσιτσανης Γιαννης Παπαιωανου Αποστολος Καλδαρας Βασιλης Σπηλιωπουλος Γρηγορης Μπιθικωτσης Ηλιας Ποτοσιδης Ανεστης Αθανασιου Μανωλης Χιωτης Δημητρης Στεργιου μπεμπης Γιαννης Σταματιου σπορος, Γιαννης Τατασοπουλος Γιωργος Τσιμπιδης Στελιος Μακριδακης Βαγγελης Μπαλλης Γιαννης Καραμπεσινης Βασιλης Καραπατακης Γιωργος Μητσακης Γιωργος Ζαμπετας Γιαννης Αγγελου Στελιος Ζαφειριου Γιαννης Δανδινοπουλος Κωστας Καψαλης Χρηστος Μπασκινης Γιωργος Μανισαλης Χρηστος Δημοπουλος Αργυρης Βαμβακαρης Κωστας Παπαδοπουλος Λακης Καρνεζης Γιαννης Παλαιολογου Κωστας Μαυρομιχαλης Μιμης Ξαπλαντερης Θυμιος Στουραιτης Χρηστος Ψαρρος Δημητρης Χιονας Χρηστος Νικολοπουλος Θανασης Πολυκανδριωτης…και αλλοι νεοτερη στην δευτερη του δισκογραφικη καριερα μετα το 87.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών, νικημένος από την επάρατη νόσο.
Στο παρακάτω video μπορείτε να ακούσετε ένα αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη με τραγούδια που καλύπτουν χρονικά σχεδόν όλη τη δισκογραφία του.
-
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΛΟΥΚΑΚΗΣ
Ο Γιάννης Κουλουκάκης ένας από τους ξεχασμένους και αδικημένους λαικούς τραγουδιστές χαμηλού προφίλ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας παρόλο που την δεκαετία του 50 και 60 μεσουράνησε με πολλές επιτυχίες σε δίσκους 78 και 45 στροφών.
Της σχολής Καζαντζίδη θα τον χαρακτηρίζαμε φωνητικά.
Γεννήθηκε στον Πειραιά (Κοκκινιά) το 1935 και είχε αδελφή την επίσης λαϊκή τραγουδίστρια την Γεωργία Κουλουκάκη Τζοϋ που σε δισκους η Γεωργία Κουλουκακη αλλού αναγράφοτανε με το πραγματικό της όνομα και αλλού με το ψευδωνυμο Τζοϋ η οποία είχε ξεκινήσει την καριέρα της σαν τραγουδίστρια ένα χρόνο πριν το Γιάννη, το 1955 και έχει κάνει πολλα σεγόντα σε πολλούς τραγουδιστές Στέλιο Καζαντζίδη Αντώνη Μουστάκα Νίκο Ξανθόπουλο Νικο Δεμίρη και σε πολλούς άλλους της εποχής εκείνης.
Η αδελφή του Γιάννη εκτιμόντας τα προσόντα της φωνής του, και Επειδή λόγω της αναπηρίας του στο ένα του χέρι δεν ειχε πάει φαντάρος. την εποχή εκείνη είχε μιλήσει στον Στέλιο Χρυσίνη και τον πήγε να τον ακούσει ο Στέλιος Χρυσίνης είχε βοηθήσει πολλούς τραγουδιστές την εποχή εκείνη και φυσικά και τον Στέλιο Καζαντζίδη μιας και ήτανε μαέστρος στην κολούμπια. Όσο όμως τον στήριξε η αδερφή του στην αρχή της καριέρας του, τόσα προβλήματα του δημιούργησε προς το τέλος της ζωής του, αφού σύμφωνα με πληροφορίες από ανθρώπους που δούλευαν εκείνη την εποχή μαζί του, τον κατασυκοφάντησε Και του έκανε πόλεμο.
Ο Γιάννης Κουλουκάκης είχε σαν είδωλο τον Στέλιο Καζαντζίδη και αν το προσεξουμε και φωνητικα μοιαζουνε καπως η φωνες τους.Ο Στελιος Χρυσινης εντυπωσιαστικε απο την φωνη του και ετσι τον πηγε στα στουντιο της κολουμπια και ηχογραφησε το πρωτο του τραγουδι σε δισκο γραμοφωνου ενα τραγουδι του Μπαμπη Μπακαλη αλλος ενας κινηγος ταλεντων και μεγας συνθετης επιτυχιων.Ο τιτλος του πρωτο του τραγουδιου, Θα φυγω πια και θα σωθω..Ετσι αρχισε σιγα σιγα να γινεται γνωστος στο χωρο του λαικου μας τραγουδιου και στο πανελληνιο.!Φτανοντας μετα απο μια δυετια να εμφανιζεται στο κεντρο τον αδελφων Γιουρτακη πλαϊ σε μεγαλα ονοματα, την εποχη εκεινη γνωριζει την λαικη τραγουδιστρια Αθηνα Τσαγγαρη (Γεννημενη το 1934 στο Γεωργιστη Λακωνιας) με την οποια παντρευτικανε το 1959..Παροτι ο Γιαννης Κουλουκακης εκανε μεγαλες επιτυχιες οπως το (θα πεθανω πριν Ξημερωση, Στην Κυψελη στο Παγκρατη) και αλλα πολλα η εταιρια του δεν του εδωνε αλλα τραγουδια να τραγουδιση και καπως ετσι αδικουντε τοσο μεγαλες φωνες γιατι ολοι εκεινη την εποχη ειχανε επισκιαστη απο την φωνη του Στελιου Καζαντζιδη και επιδη πουλουσε η κολουμπια προωθουσε τον Στελιο και αφηνε πολλους αλλους απ εξω φυσικα και τον Καζαντζιδη του εδωνε κατι ψιχουλα για αυτο κι αυτος επαναστατισε και απετουσε αφου ειχε γινει πια φιρμα και καλα εκανε φυσικα…ενα αλλο κεφαλαιο αυτο για της εταιριες δισκων.Το Γιαννη Κουλουκακη η κολουμπα οχι μονο δεν τον εδωνε τραγουδια αλλα δεν προωθουσε ουτε αυτα που ειχε τραγουδιση και με αυτην την αφορμη μεταπηδησε στην oden την σημερινη ΜΙνος.Εκει εκανε αλλες μεγαλες επιτυχιες αλλα κι εκει δεν πηρε την αξιωση που του αρμωζε και ετσι στεναχωρεμενος εφυγε και απο τον Ματσα και πηγε στην rca victor οπου στα μεσα της δεκαετιασ του 60 εκει εβγαλε ολο του το ταλεντο αφηνοντας οχι μονο μεγαλα τραγουδια αλλα τεραστιες φωνητικες επεκτασης και θα τον χαρακτηριζα οτι τετοια τραγουδια δεν εχουνε ξανα βγει.Δυστυχως ομως τα τραγουδια αυτα εμειναν στην αφανεια μιας που η εταιρια αυτην ητανε δευτερης προβολης κριμα μεγαλο που εκει τραγουδισε διαμαντια.Προς τα τελη της δεκαετιας του 60 σταματισε να δισκογραφη τραγουδια η εποχη αρχισε να παρακμαζει εξαλλου για το λαικο τραγουδι οπως και ο Πετρος Αναγνωστακης το 1968 σταματισε να βγαζει δισκους ετσι και ο Γιαννης Κουλουκακης σταματα την δισκογραφια τελη τις δεκαετιας εχοντας τραγουδιση περι τα 120 τραγουδια δισκογραφηκα.Το Γιαννη Κουλουκακη τον εχουνε κανει σεγοντα η αδελφη του η Πολυ Πανου η Καιτη Γκρευ η Γιωτα Λυδια η Μαιρη Μπονιτα η Λιτσα Διαμαντη Ρουλα Καλακη η Καιτη Θυμη η Ανθουλα Μπουζανη η Μαρθα Παπαβραμιδου κ.α.Επισης εχει συνεργαστη με τους τους μεγαλους συνθετες Μανωλη Χιωτη Γιωργο Μητσακη Στεφανο Βαρτανη Θεοδωρο Δερβενιωτη Βασιλη Καραπατακη Πανο Πετσα Νικο Δαλεζιο Μπαμπη Μπακαλη Στελιο Χρυσινη Αργυρη Βαμβακαρη και Μαρκο Γιωργο Λαυκα Αποστολο Καλδαρα .κ.α. Αλλα βεβαια μια πικρα για αυτον τον σπουδαιο τραγουδιστη πηρε απο την δισκογραφια μιας και δεν ακουστικε οσο επρεπε.Σταματα να εμφανιζεται και σε μαγαζια στην Αθηνα και αρχισε να κανει εμφανισεις σε κεντρα στη Κορινθια μεγαλη δοξα ειχανε η εμφανισης του στο κεντρο Ο Αχιλλεας στην δημοσιας οδου κορινθιου.Την τελευταια δεκαετια τηε ζωης του εμφανιζοταν σε μια λαικη ταβερνα στην Κοκκινια στον Νικολη εως την στιγμη οπου επαθε εγκεφαλικο την ωρα της δουλειας του στην ταβερνα αυτην μολις ειχε κατεβη απο το παλκο.Μετα απο 48 χρονια τραγουδι εφυγε στις 26-4-2002 και κηδευτικε στο Μενιδι με ελαχιστους φιλους που τον τιμησανε στην τελευταια του κατοικια.Το γεγονος του θανατο του δεν γραφηκε πουθενα αυτη ειναι η μοιρα ολων τον μεγαλων τραγουδιστων που φευγουνε μονοι και ξεχασμενοι αλλα υπαρχουνε ανθρωποι οπως εγω εδω μεσα το facebook και κανα δυο ακομη οπως ο φιλος μας ο Γιωργος Νταλλης και μερικοι ακομη που κανουμε καποια μικρα αφιερωματα ετσι για να τους θυμομαστε και να μην τους ξεχναμε ολους αυτους που προσφερανε στην τεχνη και τον πολιτισμο με τα λιγα μεσα ενημερωσεις που διαθετουμε αντλοντας πληροφοριες η απο φιλους, περιδοδικα πιο παλιας γεννιας, βιβλια και μεσα απο το διαδικτυο οπου εκτος τις πληροφοριες βρησκουμε φωτογραφιες ηλικο και τραγουδια μιας που τα μεσα μαζικης εννημερωσεις τηλεοραση ραδιοφωνο κοιτανε της φιρμες της εποχης και οτι πουλα σημερα με την κακογουστη Ελληνικη μουσικη που μας σερβιρουνε χιλιαδες σκουπιδια τραγουδια της μουσικης βιομηχανιας του σημερα αλλα σαν τα τραγουδια που αφησανε εποχη της δεκαετιες απο το 1930 εως και τα μεσα του 70 τετοια ασματα δεν θα ξανα γραφτουνε ποτε στον χωρο του ελαφρου και λαικου τραγουδιου μεσα στην γεννια τον μεγαλων τραγουδιστων ειναι και ο Γιαννης Κουλουκακης…. ανθρωποι του μουχθου της φτωχολογιας δεν μπορουν να συμβιωσουνε με ανουσια ακουσματα του σημερα..Μεσα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια ειναι και τοσα πολλα του Γιαννη Κουλουκακη.!!! -
ΛΙΤΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
Λίτσα Διαμάντη (Ευαγγελία Κοσμίδου το πραγματικό όνομα) γεννήθηκε στης 4 Απριλιου το 1949 στον Κολωνό και σε ηλικία τεσσάρων ετών μετακόμισε με τους γονείς της στο Αιγάλεω, όπου τελείωσε το σχολείο στο Αιγάλεω.
Ήταν μόλις έξι ετών όταν τραγούδησε για πρώτη φορά σε μια οικογενειακή γιορτή το «Εκεί Ψηλά Στον Αϊ-Λια». Ξεκίνησε να παίζει ακορντεόν από οκτώ χρονών.
Έντεκα χρονών έγραφε στο ημερολόγιό της: “Θέλω να γίνω (καλή) τραγουδίστρια, να βλέπω το όνομά μου στις φωτεινές επιγραφές, να αρέσω και να με χειροκροτεί ο κόσμος”. Μόλις τελείωσε το Δημοτικό εμφανίσθηκε με το ακορντεόν, αρχικά σε θερινούς κινηματογράφους μαζί με τον Αγκόπ και στη συνέχεια σε πανηγύρια, μαζί με δημοτικά συγκροτήματα.Η Λίτσα Διαμάντη χωρίς καμία αμφιβολία είναι μια από τις σπουδαιότερες φωνές που έβγαλε αυτός ο τόπος, μ’ ένα ιδιαίτερο χρώμα και μια «πλαστικότητα» που την έκανε μοναδική. Κάποια στοιχεία της θα μπορούσαμε να πούμε ότι θύμιζαν τις παλιές Σμυρνιές ερμηνεύτριες, με τον χαρακτηριστικό λυγμό και τις «τσαλκάτζες» («γυρίσματα») που τις διέκριναν.
Ωστόσο, με εξαίρεση κάποια πραγματικά σπουδαία κι αξέχαστα τραγούδια, αυτή η τόσο όμορφη και σπάνια φωνή δεν ευτύχησε ιδιαίτερα σε ρεπερτόριο. Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι σπαταλήθηκε κατά βάση σε εφήμερα «σουξέ» που μπορεί για ένα διάστημα ν’ ακούγονταν πολύ, αλλά σε βάθος χρόνου δεν άφησαν απολύτως τίποτε πίσω τους. Φυσικά, η εταιρεία της δεν έδινε δεκάρα για όλα τούτα από τη στιγμή που στα ταμεία της μπήκαν εκατομμύρια …δεκάρες από τις πωλήσεις!
Η σημερινή στήλη λοιπόν, παρουσιάζει την πορεία της Λίτσας Διαμάντη στις 45 στροφές. Από το 1965 όταν σε ηλικία μόλις 16 ετών ηχογράφησε τις περίφημες «Συννεφιές» του Γιώργου Μητσάκη, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80 που πλέον τα μικρά δισκάκια είχαν λόγο ύπαρξης μόνο για διαφημιστικούς λόγους, ηχογράφησε πολλά τραγούδια στα αυλάκια τους.
Όπως συμβαίνει σχεδόν με όλους τους τραγουδιστές, ένα μέρος από αυτά παραμένει ως σήμερα ανέκδοτο σε άλλες μορφές ήχου και «καταχωνιασμένο» σε κάποια συρτάρια στα αρχεία της εταιρείας, ή καλά φυλαγμένο στις αποθήκες ορισμένων συλλεκτών. Όπως πάντα, τούτη η «κατηγορία» καταγράφεται με έντονα γράμματα κι όταν στην άλλη πλευρά του δίσκου υπάρχει άλλος ερμηνευτής, το όνομά του αναφέρεται σε παρένθεση.
Και μια επισήμανση. Γύρω στο 1976, η MINOS επανέκδωσε ένα μεγάλο μέρος παλαιών ηχογραφήσεων που είχαν γίνει στις 45 στροφές για λογαριασμό των εταιρειών ODEON και PARLOPHONE στη δεκαετία του ’60. Μεταξύ αυτών ήταν και κάποιες της Διαμάντη. Εμείς θα παρουσιάσουμε μόνο τις πρώτες εκδόσεις των τραγουδιών από τις παραπάνω εταιρείες κι όχι τις επανεκδόσεις.
Επιπλέον, καταγράφονται μόνο τα 45άρια όπου η εκλεκτή ερμηνεύτρια τραγουδά ως «πρώτη» φωνή, δηλαδή σόλο. Και το λέμε γιατί υπάρχουν εκατοντάδες τραγούδια όπου η ίδια κάνει δεύτερες φωνές σε άλλους τραγουδιστές…
1965
Έπειτα από το «Ένα δειλινό τ’ Απρίλη» το οποίο η Λίτσα Διαμάντη ηχογράφησε για λογαριασμό της εταιρείας «ΝΤΟ-ΡΕ» το 1964, εντάσσεται στο δυναμικό των εταιρειών ODEON και PARLOPHONE της οικογένειας Μάτσα, προπομποί της MINOS. Αρχικά χρησιμοποιείται ως δεύτερη φωνή αφου πηρε την σκιταλη απο την δευτερη φωνη της Μινος την Ρουλα Καλακη που ητανε ισως η πιο αδικημενη μεγαλη φωνη η Καλακη που εκανε ολα τα φωνητικα της Μινος και μετα η Ρια Νορμα Ανθουλα Αστερη Μαιρη Μπονιτα και Νιτσα Αντωνατου ολες αυτες η φωνες που φυσικα τραγουδισανε και σολο τραγουδια κανανε κυριος δευτερες φωνες τα σεγοντα που τοτε συνηθηζοτανε..Στην Αντιπαλη μεγαλη αλλη εταιρια κολουμπια ητανε η Βουλα Γκικα και Ρια Κουρτη..Συνεχιζοντας τωρα το αφιερωμα μας στην μεγαλη Λιστα Διαμαντη που ανελαβε ολα τα σεγοντα της Μινος αλλα και παραληλα εκανε και δικα της τραγουδια που γινανε μεγαλα σουξε.Στην αρχη ομως συνοδεύοντας τους κυρίως λαϊκούς τραγουδιστές τους (Θεοδωρο Κανακάρης, Προδρομο Τσαουσάκης, Μπαμπη Τσετίνης, Πετρο Αναγνωστακη, Τακη Καραολη, Μανο Παπαδακη, και Στελιο Καζαντζιδη κ.α.) μεταξυ 1965 -70 εκανε εκατονταδες σεγοντα..Επισης εμφανιστηκε και σε πολλες ελληνικες ταινιες εκεινης της περιοδου να τραγουδα..(Μεγαλα τηε σουξε το Συννεφιες, Νυχτα στασου, Σε συνηθησα τοσο).!!!!Όμως, ο Γιώργος Μητσάκης είναι εκείνος που θα της δώσει την ουσιαστικά πρώτη «σόλο είσοδό» της στη δισκογραφία. Οι «Συννεφιές» θα γίνουν αμέσως επιτυχία και ο δρόμος για μια πετυχημένη καριέρα θα γίνει «λεωφόρος» για τη νεαρή ερμηνεύτρια…
ODEON 3231: Γ. Μητσάκη: «Συννεφιές» / «Μας έκλεισαν τη στράτα μας».
1966
Από εδώ και πέρα κι ως το τέλος της δεκαετίας του ’60, η Λίτσα Διαμάντη θα ηχογραφήσει αρκετά τραγούδια στις 45 στροφές αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ωστόσο, τούτο δε σημαίνει ότι κάποια από αυτά δεν άξιζαν καλύτερης τύχης, αν και πολύ “λαϊκά” για τη φωνή της η οποία τουλάχιστον στα πρώτα βήματά της, θύμιζε ιδιαίτερα την αξέχαστη Πόλυ Πάνου…
ODEON 3258: Β. Τσιτσάνη: «Πονάω και μ’ αρέσει» / «Η γκρινιάρα» (Μ. Φωτίου).
ODEON 3294: Γ. Μητσάκη: «Κλείσε την πόρτα στο βοριά» / «Το τρένο» (Μπ. Τσετίνης).
ODEON 3303: Μπ. Μπακάλη-Δ. Γκούτη: «Για την αγάπη μου εσύ δεν άξιζες» / «Το γιασεμί που αγαπούσες εσύ» (Μπ. Τσετίνης).
PARLOPHONE 3076: «Εσένα θέλω μόνο» (Ευ. Σούκα) / «Θέλεις να παίζεις με την καρδιά μου» (Στ. Χρυσίνη-Γ. Δημόπουλου, Μπ. Τσετίνης).
PARLOPHONE 3093: Γ. Λαουτάρη-Ν. Μουρκάκου: «Στο ψέμα εγεννήθηκες» / «Ο συνταξιούχος» (Σπ. Ζαγοραίος).
1967
ODEON 3320: Κ. Ξενάκη-Β. Φωτεινάκη: «Ώρα καλή» / «Χωριστά τραπέζια».
ODEON 3331: Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα: «Έκανα λάθος» / «Εγώ περήφανα για σένα μιλάω» (Μ. Παπαδάκης).
PARLOPHONE 3164: Μ. Τζωρτζάτου-Α. Κάμπα: «Γύρνα ξανά» / «Ζήτησα του ήλιου το φιλί» (Γ. Γιάννα).
PARLOPHONE 3206: Γ. Μητσάκη: «Η καλύβα με τα όνειρα» / «Γιατί» (Μπ. Τσετίνης)
1968
ODEON 3424: Μπ. Μπακάλη: «Στην αγάπη σου δε γίνομαι ζητιάνα» / «Να φύγεις πριν να πληγωθείς» (K. Γκρέϋ).
ODEON 3432: Κ. Καπλάνη: «Ο μυστήριος» / «Να ‘ρχόσουνα στ’ αλήθεια» (στίχοι Γ. Βασιλείου, ερμηνεία Δ. Ευσταθίου).
ODEON 3445: Μπ. Μπακάλη: «Το τραγούδι που αγαπούσες εσύ» / «Μεροκάματο δε χάνω» (στίχοι Δ. Γκούτη-Γρ. Καρύδη, ερμηνεία Μ. Παπαδάκης). PARLOPHONE 3248: Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα: «Απόψε που θα κλάψω» / «Στο πιο βαθύ ποτάμι» (Μ. Παπαδάκης).
PARLOPHONE: 3270: Β. Βασιλειάδη: «Φωτιά θα πάρουν τα βουνά» / «Εφιάλτης ήταν τ’ όνειρο».
1969
Η εταιρεία της οικογενείας Μάτσα έχει πλέον μετονομαστεί σε MINOS κι από εδώ και πέρα, όλοι οι «μικροί» και «μεγάλοι» δίσκοι της Λίτσας Διαμάντη θα κυκλοφορούνε με τη νέα ετικέτα…
MINOS 5006: Μπ. Μπακάλη-Μ. Νιφόρου: «Σε συνήθισα τόσο» / «Και πάλι θα ‘μαι μόνος» (Μ. Παπαδάκης).
MINOS 5010: Θ. Δερβενιώτη-Κ. Βίρβου: «Τι άλλο θα ζητήσεις» / «Βλέπε, άκου, σώπα» (Δ. Ευσταθίου).
MINOS 5026: Β. Βασιλειάδη: «Θα σου κάνω καψονάκι» / «Αν ήσουνα κύριος».
MINOS 5027: Β. Βασιλειάδη: «Δεν έχεις καθαρή καρδιά» / «Μια δεκάρα (δεν αξίζει η αγάπη σου)» (Μ. Παπαδάκης).
MINOS 5052: Απ. Καλδάρα: «Εσύ που μου λείπεις» / «Η φαντασία» (στίχοι Ευτ. Παπαγιαννοπούλου, ερμηνεία Γ. Νταλάρας).
MINOS 5055: Γ. Μητσάκη: «Μήπως είσαι ερωτευμένος» / «Δωσ’ μου φαρμάκι για να πιω» (Μπ. Τσετίνης).
MINOS 5061: Π. Πετσά: «Δυο μάτια ψεύτικα» / «Σε κάθε λιμάνι».
1970
MINOS 5093: Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα: «Χτύπα με και συ» / «Και στο ‘λεγα Χρηστάκη μου».
MINOS 5121: Γ. Ποταμιάνου: «Πρωί-πρωί» / «Στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι» (Γ. Καλατζής).
MINOS 5126: Μ. Τουτουντζή-Ε. Ευαγγελάτου: «Ανθίζει φίλε ο καημός» / «Έχει κοπεί πια το σκοινί».
MINOS 5152: Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα: «Στα χαμηλωμένα φώτα» / «Ο σαραντάρης» (Γ. Πάριος).
MINOS 5153: Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα: «Για να γίνω εγώ κυρία» / «Ο μπαρμπα-Αντρέας» (Β. Βασιλειάδης).
1971
MINOS 5163: Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα: «Δεν υπάρχει ευτυχία» / «Ένας φίλος».
MINOS 5210: Απ. Καλδάρα-Γ. Σαμολαδά: «Το συμβούλιο» / «Πετροβολούσα τη ζωή» (Γ. Πάριος).
MINOS 5226: Απ. Καλδάρα-Πυθαγόρα: «Στήριγμά μου τελευταίο» / «Θα το κάψω το αμάξι» (Γ. Καλατζής).
MINOS 5265: Απ. Καλδάρα-Πυθαγόρα: «Και το παιδί όταν με δει» / «Θα πιω και το γυαλί» (Γ. Πάριος).
MINOS 5276: Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα: «Στη Βάρκιζα» / «Ένα ρεμπέτικο τραγούδι».
1972
MINOS 5315: Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα: «Νύχτα στάσου» / «Είμαι από τη Θεσσαλονίκη».
MINOS 5363: Β. Βασιλειάδη-Αν. Κλησιάρη: «Σε κάνω Θεό μου» / «Προσποιείσαι» (Γ. Πάριος).
MINOS 5364: Β. Βασιλειάδη-Αν. Κλησιάρη: «Υπάρχει το αλλά» / «Στις θημωνιές» (Κ. Μαντζόπουλος).
MINOS 5372: Λ. Μαρκέα-Πυθαγόρα: «Ανέστη, Ανέστη» / «Τον καταράστηκα να με θυμάται».
MINOS 5384: Γ. Μητσάκη: «Πώς μ’ έχεις καταντήσει» / «Δε μου το ‘χες πει». Τα ίδια τραγούδια κυκλοφόρησαν με τον ίδιο κωδικό, αλλά διαφορετικούς τίτλους: «Ένα δυστυχισμένο κορίτσι» / «Έρωτας κλεμμένος».
1973
MINOS 5408: Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα: «Δεν επιτρέπεται» / «Ο τύπος ο μυστήριος».
MINOS 5450: Λ. Μαρκέα-Πυθαγόρα: «Απαντήστε μου» / «Μας μάτιασαν-μας μάτιασαν».
MINOS 5451: Xρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα: «Εδώ να μείνουμε» / «Ανάψτε πράσινα κεριά».
1974
MINOS 5483: Γ. Κατσαρού-Ηλ. Λυμπερόπουλου: «Αλλά όταν θα ‘ρθει η ώρα» / «Γιατί να πικραινόμαστε».
MINOS 5494: Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα: «Τι σημασία» / «Παναγιά μου-Παναγιά μου».
MINOS 5503: Άκη Πάνου: «Και τότε» / «Με φιλιά μερώνει μόνο».
MINOS 5507: Άκη Πάνου: «Εκείνα που δε λέγονται» / «Αυτός που πέρασε».
1975
MINOS 5603: Λ. Μαρκέα-Φ. Νικολάου: «Όχι θα κάτσω να σκάσω» / «Αν μ’ αγαπάς».
1977
MINOS 5824: «Λέμε, λέμε» (Αντ. Ζάννα-ψευδώνυμο του Τ. Μουσαφίρη) / «Μη με ρωτάς ποια ήμουνα» (Μπ. Μπακάλη-Μ. Νιφόρου).
1979
MINOS 5850: «Είσαι μια συνήθεια» (Ν. Ιγνατιάδη-Γ. Πάριου) / «Δεν τελειώνουν τα παράπονα» (Τ. Βοσκόπουλου-Μ. Θειόπουλου).
1980
MINOS 5854: «Τέρμα τα παράπονα» (B. Zazem-T. Easy-Ντ. Μαρκοπούλου) / «Από σένα θα πάω» (Β. Βασιλειάδη-Λ. Παπαγιαννοπούλου).
1982
MINOS 5864: «Τέλειωσαν τα σ’ αγαπώ» (Θ. Πολυκανδριώτη-Γ. Πάριου) / «Τα κομμάτια της καρδιάς μου» (Τ. Σούκα-Χ. Δρίγκου).
Extended play
Αυτή η ενότητα περιλαμβάνει ένα δισκάκι 45 στροφών extended play
1970
ODEON 2565: Γ. Μητσάκη: «Ταφή»-«Ανάστασις» / «Μυστικός δείπνος»-«Σταύρωσις» (Δ. Τζανής).
Επισης μετα της 45 στρφες συνεχιζει με πολλα αλμπουμ στις 33 στροφες και αργοτερα σε ψηφιακους δισκους επανεκδοσεις….
1966: Ανάσταση Ονείρων (Odeon OMCG31 LP-CD), μουσική Χρήστου Λεοντή, στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τραγουδούν οι Λίτσα Διαμάντη, Μαρινέλλα, Βαγγέλης Περπινιάδης, Γιώργος Γαλάνης, Ρία Νόρμα.
1967: Φτωχό Κομπολογάκι Μου (Odeon OMCG42 LP), τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη, από δίσκους 45 στροφών, με τους Λίτσα Διαμάντη, Σπύρο Ζαγοραίο, Πρόδρομο Τσαουσάκη, Θεόδωρο Κανακάρη.
1968: Ο Σταθμός (Minos 101 LP-CD), μουσική Μάνου Λοΐζου, στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τους Λίτσα Διαμάντη, Γιάννη Καλατζή, Γιώργο Νταλάρα, Δημήτρη Ευσταθίου.
1969: Συνάντηση (Minos 103 LP-CD), μουσική Άγγελου Σέμπου, στίχοι του Κώστα Κινδύνη. Ερμηνεύουν οι Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Λίτσα Διαμάντη.
1969: Αν Ζούσαν οι Αρχαίοι (Minos 104 LP-CD), δέκα τραγούδια και δύο ορχηστρικά του Γιώργου Μητσάκη με τους Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Σπύρο Ζαγοραίο, Μπάμπη Τσετίνη, Λίτσα Διαμάντη, Καίτη Αμπάβη, Ρούλα Καλαβρού.
1970: Συννεφιές (Minos 123 LP-CD), ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Διαμάντη.
1970: Κυρα Γιώργαινα (Minos 124 LP-CD), η Λίτσα Διαμάντη συμμετέχει στον δίσκο του Γιάννη Καλατζή.
1971: 12 Μεγάλες Επιτυχίες (Minos 129 LP), τραγούδια του Βασίλη Βασιλειάδη με τους Λίτσα Διαμάντη, Δημήτρη Ευσταθίου, Στέλιο Καζαντζίδη, Μάνο Παπαδάκη, Μπάμπη Τσετίνη.
1971: Ο Σταμούλης ο Λοχίας (Minos 135 LP), μουσική του Γιώργου Κατσαρού, στίχοι Πυθαγόρα, με τους Γιάννη Καλατζή, Λίτσα Διαμάντη, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο.
1972: Η Ώρα της Γαρδένιας (Minos 146 LP), μουσική του Γιώργου Κατσαρού, στίχοι Πυθαγόρα, με τους Γιάννη Καλατζή, Λίτσα Διαμάντη, Τόλη Βοσκόπουλο, Γιάννη Πάριο.
1972: 12 Επιτυχίες (Minos 152 LP), ο δεύτερος προσωπικός δίσκος της Διαμάντη. Πέντε τραγούδια του Γιώργου Κατσαρού, από δύο των Χρήστου Νικολόπουλου, Απόστολου Καλδάρα, Βασίλη Βασιλειάδη. Σε εννέα οι στίχοι του Πυθαγόρα.
1973: Ανθρώπινα και Καθημερινά (Minos 173 LP), μουσική του Λυκούργου Μαρκέα, στίχοι Πυθαγόρα, με τη Λίτσα Διαμάντη και τον Γιάννη Πάριο.
1974: 13 Περιπτώσεις (Minos 202 LP), μουσική του Γιώργου Κατσαρού, στίχοι Πυθαγόρα, με τη Λίτσα Διαμάντη και τον Γιάννη Καλατζή.
1974: Αλήθειες (Minos 206 LP-CD), τραγούδια του Άκη Πάνου με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τη Λίτσα Διαμάντη. Συμμετέχουν οι Γιάννης Θυμάκης και Χρηστάκης.
1974: Νιάτα (Minos 212 LP-CD), 12 βραβευμένα τραγούδια σε διαγωνισμό νέων δημιουργών με τους Χάρις Αλεξίου, Νίκο Αντωνιάδη, Δάκη, Λίτσα Διαμάντη, Μαρίζα Κωχ, Θωμά Μπακαλάκο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Κώστα Σμοκοβίτη.
1974: Λίτσα Διαμάντη 3 (Minos 215 LP-CD), ο τρίτος προσωπικός δίσκος της.
1974: Νυχτώνει Ξημερώνει (Minos 228 LP-CD), μουσική του Λυκούργου Μαρκέα, στίχοι Πυθαγόρα, με τη Λίτσα Διαμάντη και τον Δημήτρη Κοντολάζο.
1975: Τα Τσαχπίνικα (Minos 255 LP-CD), ο τέταρτος προσωπικός δίσκος της Διαμάντη. Από τέσσερα τραγούδια των Λυκούργου Μαρκέα, Τάκη Μουσαφίρη και Βασίλη Βασιλειάδη.
1976: Λέμε Λέμε (Minos 286 LP-CD), ο πέμπτος προσωπικός δίσκος της Διαμάντη. Η μουσική των Λυκούργου Μαρκέα (4), Βασίλη Βασιλειάδη (4) κ.α. Σε τέσσερα τραγούδια στίχοι της Μάρως Μπιζάνη.
1977: Άσε Με Να Σ’ Αγαπάω (Minos 313 LP-CD), ο έκτος προσωπικός δίσκος της.
1978: Τα Καλύτερά Μου Τραγούδια (Standard 2023 LP-CD), συλλογή επιτυχιών της.
1978: Είσαι Μια Συνήθεια (Minos 333 LP), ο έβδομος προσωπικός δίσκος της Διαμάντη. Τα οκτώ τραγούδια με στίχους της Μάρως Μπιζάνη.
1979: Τι Άλλο Θα ‘Θελες (Minos 358 LP-CD), ο όγδοος προσωπικός δίσκος της. Στη μουσική οι Αλέκος Χρυσοβέργης, Νίκος Ιγνατιάδης, Σπύρος Παπαβασιλείου, Βασίλης Βασιλειάδης. Στα έξι τραγούδια οι στίχοι της Μάρως Μπιζάνη.
1980: Αγάπη Θέλω Μόνο (Minos 386), ο ένατος προσωπικός δίσκος της Διαμάντη. Μουσική των Αλέκου Χρυσοβέργη, Βασίλη Βασιλειάδη, Στέλιου Ζαφειρίου. Στίχοι των Λούλας Παπαγιαννοπούλου, Κατερίνας Πανάγου, Σόφης Παππά.
1981: Τελειώσαν τα Σ’ Αγαπώ (Minos 412 LP-CD), ο δέκατος προσωπικός δίσκος της.
1982: Όταν Αγαπάς (Minos 458 LP-CD), ο ενδέκατος προσωπικός δίσκος της.
1983: Κάθε Εμπόδιο Για Καλό (Minos 499 LP-CD), ο δωδέκατος προσωπικός δίσκος της.
1984: Λαϊκά και Πάσης Ελλάδος (Minos 523 LP-CD), τραγούδια με μουσική του Τάκη Σούκα με τους Λίτσα Διαμάντη, Στράτο Διονυσίου, Θανάση Κομνηνό, Γιώργο Σαρρή.
1985: Τα Μυστικά του Έρωτα (Minos 563 LP-CD), ο δέκατος τρίτος δίσκος της. Η μία πλευρά με τραγούδια των Αλέκου Χρυσοβέργη και Σπύρου Γιατρά. Η άλλη πλευρά με μουσική του Θανάση Πολυκανδριώτη.
1985: Ο Σαλονικιός (Minos 589 LP-CD), μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου με τον Στράτο Διονυσίου. Συμμετέχουν η Λίτσα Διαμάντη και η Μαρίνα Βλαχάκη.
1986: Τα Ερωτιάρικα (Minos 617 LP-CD), μουσική του Τάκη Σούκα με στίχους του Νίκου Λουκά, κυρίως. Τραγουδούν Λίτσα Διαμάντη, Γιώργος Σαρρής και Δημήτρης Κοντολάζος.
1986: Ο Ταξιτζής (Minos 629 LP-CD), μουσική του Τάκη Μουσαφίρη, στίχοι του Βασίλη Παπαδόπουλου με τους Στράτο Διονυσίου, Λίτσα Διαμάντη, Αθηναϊκή Κομπανία και Χαρούλα Ντάνου.
1986: Έχεις Τρελάνει Κόσμο (Minos 633 LP), δίσκος της Λίτσας Διαμάντη. Τα έξι τραγούδια του Νίκου Καρβέλα, τέσσερα του Γιάννη Καραλή και τρία του Χρήστου Νικολόπουλου. Συμμετέχει ο Γιάννης Πάριος.
1986: Τραγούδια Για Τους Φίλους Μου (Minos 645 LP-CD), 12 τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη με 12 γνωστούς τραγουδιστές. Όλα σε πρώτη εκτέλεση. Η Διαμάντη λέει το Τώρα Που Έφυγες.
1987: Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι (Minos 691/2 2LP-2CD), τον χειμώνα του 1986-1987 ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε μουσική εκπομπή στην τηλεόραση της ΕΡΤ-1. Το φθινόπωρο του 1987 ηχογράφησε στο studio τον δίσκο με τον οποίο θυμίζει το ύφος τηλεοπτικής εκπομπής με προσκεκλημένους. Η πλειοψηφία των τραγουδιών δεν είναι συνθέσεις του αλλά καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής μουσικής. Μία από τις 30 συμμετοχές, αυτή της Λίτσας Διαμάντη στο Ανέβηκα στην Πιπεριά.
1988: Πυρετός (Minos 704 LP-CD), δίσκος της Λίτσας Διαμάντη. Τα έξι τραγούδια του Νίκου Καρβέλα, τρία των Βασίλη Βασιλειάδη και Λούλας Παπαγιαννοπούλου και τρία των Χρήστου Νικολόπουλου και Λευτέρη Χαψιάδη. Συμμετέχει ο Θανάσης Κομνηνός.
1989: Μια Νύχτα Στον Παράδεισο (Minos 766 LP), μουσική Αλέκου Χρυσοβέργη, στίχοι Σπύρου Γιατρά, με τους Λίτσα Διαμάντη, Θανάση Κομνηνό, Δημήτρη Μητροπάνο και Βούλα Καραχάλιου.
1989: Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Της (Minos 15021 CD), 23 τραγούδια της σε ένα CD.
1989: Δεν Σε Πιστεύω (Minos 816 LP-CD), η Λίτσα Διαμάντη σε τραγούδια του Τάκη Μουσαφίρη (4), Γιάννη Καραλή (5) και δύο των Αλέκου Χρυσοβέργη & Σπύρου Γιατρά.
1990: Τρελός Από Αγάπη (Minos 870 LP), μουσική του Σπύρου Παπαβασιλείου, στίχοι του Βασίλη Παπαδόπουλου, με τον Γιώργο Σαρρή. Συμμετέχει η Λίτσα Διαμάντη.
1990: Λέει Λέει (Minos 912 LP-CD), δίσκος της Λίτσας Διαμάντη με τα επτά τραγούδια γραμμένα από τον Γιάννη Καραλή.
1991: Στη Φαντασία (Lyra 4611/2 LP-CD), ηχογράφηση στο νυχτερινό κέντρο Φαντασία με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο. Συμμετέχουν Λίτσα Διαμάντη, Γιώργος Χριστοδουλόπουλος, Ανδρέας Στεργίου και Κατερίνα Αγγελίδου.
1991: Ένας Έρωτας Μεγάλος (Minos 978 LP-CD), η Λίτσα Διαμάντη σε τέσσερα τραγούδια του Νίκου Δουλάμη και πέντε των Αλέξη Παπαδημητρίου-Εύης Δρούτσα. Συμμετέχει ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος.
1992: Τσάι Με Λεμόνι (Minos 78745 LP-CD), μουσική του Χάρη Χαλκίτη, στίχοι της Ρόνης Σοφού, με τον Δάκη. Συμμετέχει η Λίτσα Διαμάντη.
1992: Μηνύματα (Minos 78785 LP-CD), δίσκος της Λίτσας Διαμάντη με τέσσερα τραγούδια των Αλέκου Χρυσοβέργη-Σπύρου Γιατρά, επίσης τέσσερα των Βασίλη Βασιλειάδη-Λούλας Παπαγιαννοπούλου και τρία με μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου.
1993: Η Νύχτα Πίστα (EMI 80128 LP-CD0, δίσκος της Διαμάντη με μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου στη μία πλευρά. Στην άλλη τραγούδια με μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους της Τασούλας Θωμαΐδου.
1995: Όταν Έρχονται οι Φίλοι Μου (Columbia 2LP-2CD), 12 καινούργια και 10 παλιά τραγούδια, σε νέες εκτελέσεις, του Σταμάτη Κραουνάκη. Με τους Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Λίτσα Διαμάντη, Έλλη Πασπαλά, Κώστα Μακεδόνα, Μαρία Μαρκέτου, Χρήστο Στεργιόγλου, Σοφία Χρήστου, Δημήτρη Μπάση (πρώτη δισκογραφική εμφάνιση), τη Λίνα Νικολακοπούλου και την παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου.
1996: Μια Στροφή (ΕΜΙ 837992 LP-CD), η Λίτσα Διαμάντη σε τραγούδια με μουσική του Γιάννη Σπανού και Χρήστου Νικολόπουλου. Τους στίχους έγραψαν οι Άρης Δαβαράκης, Τασούλα Θωμαΐδου, Άγγελος Πυριόχος, Πάνος Φαλάρας, Φίλιππος Γράψας,Γιαννης Καλαμιστης.. -
ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ
Η Πολυτίμη Κολιοπάνου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. «Νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.
Η σχέση της με το λαϊκό τραγούδι ξεκινά από τα μικράτα της. Μαθήτρια του δημοτικού ακόμη, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής. Δεκάχρονη παιδούλα εντυπωσιάζει με τις φωνητικές της ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανεβαίνει στο πάλκο και τραγουδά τη Συλβάνα του Μανώλη Χιώτη. Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά τη Μητέρα του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο. Οι εφημερίδες τότε γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο».
Ένα χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Έψαχνε εναγωνίως για νέα τραγουδίστρια, αφού η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει. Τότε, τυχαία σ’ ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι», όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος αργότερα. Τη βρήκε, την άκουσε να τραγουδά τα «βαριά» του Τζουανάκου και τα «ελαφρά» του Πολυμέρη και αμέσως της ζήτησε να τον ακολουθήσει.
Η Πόλυ Πάνου με τον Γρ. ΜπιθικώτσηΤαξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Κολούμπια, πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της και παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της. Οι άνθρωποι της δισκογραφικής εταιρείας εντυπωσιάστηκαν από τη σπάνια φωνή της κι ένας από τους παραγωγούς αναφώνησε: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Μπιθικώτσης και είχε τίτλο Πήρα τη στράτα την κακιά (1952). Ακολούθησε το Να πας να πεις της μάνας μου (1956) του Γιώργου Ζαμπέτα. Η σημαντική αυτή ερμηνεύτρια τραγούδησε πολλά από τα καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του ’50. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια, με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο.
Πολλά απ’ αυτά θ’ αντέξουν να τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα, όπως τα Μες στην πολλή σκοτούρα μου, Τα λιμάνια και Παίξε Χρήστο το μπουζούκι του Βασίλη Τσιτσάνη, Φέρτε μια κούπα με κρασί, Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, Άσε πρώτα να ξεχάσω και Τα αδέλφια δε χωρίζουνε του Απόστολου Καλδάρα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε του Γιάννη Παπαϊωάννου, Πάρε το δαχτυλίδι μου και Καυγαδάκι του Γιώργου Μητσάκη, Άλλα μου λεν τα μάτια σου και Ένα σφάλμα έκανα του Θόδωρου Δερβενιώτη, Εσένα δε σου άξιζε αγάπη του Γιάννη Καραμπεσίνη.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα Παιδιά του Πειραιά, που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που την κάλεσε στο τηλέφωνο και της είπε: «Έχω, Πόλυ, γραμμένο ένα τραγούδι για σένα». Από το 1966 έως το 1972 ασχολήθηκε και επιχειρηματικά με τη δισκογραφία, δημιουργώντας με τον Πάνο Γαβαλά την εταιρεία Βεντέτα.
Η Πόλυ Πάνου έφυγε από τη ζωή στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, σε ηλικία 72 ετών. Το τελευταίο διάστημα της ζωής της αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, λόγω της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας από την οποία έπασχε και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Αθήνας.Στην φωτογραφια η Πολυ Πανου και ο Χρηστος Λαμπροπουλος στο μπουζουκι .!!!